Verantwoordelijkheid

Het is immers de verantwoordelijkheid van mensen als ik om je op de hoogte te houden van ontwikkelingen die plaats vinden in de wereld waarin we leven. Het hoeft niet gek te klinken, want vanuit mijn overtuiging heeft iemand die zich 'een schrijver' voelt, ook de taak om de mensen om zich heen iets mee te delen. Vanuit deze gedachte wil ik graag in gesprek met jou over enkelen ontwikkelingen in onze wereld. Of je voor of te tegen bent, of je in het lot of toeval gelooft, de wereld is eenmaal een plek waar we met zo'n allen zullen moeten 'overleven'. Om samen te kunnen overleven zijn er uitdagingen die soms tot botsingen kunnen leiden. Het heeft geen zin om naaïef te zijn over hoe wij als individu onze eigen belangen hebben, en dat die belangen soms tegenstrijdig zijn. Doordat wij geneigd zijn ons ziel van het best te veruvullen, dreigen we ook soms te ontsporen. Dat doen we niet omdat wij kwade wezens zijn, integendeel, dat doen we omdat wij mensen zijn. Hoewel dieren ook zo zijn, maar de mens is de enige levende dier die voor altijd heeft bewezen zijn belangen boven alles te stellen en zo macht en invloed op aarde uit te oefenen. Je kunt er niet om heen draaien, wijs mensen zijn hier op aarde de verantwoordelijke leiders. Deze realiteit moeten we ook in de maatschappelijke ontwikkelingen plaatsen. De komende tijden zal ik op mijn website ( www.kizamagendane.nl), een gesprek met jou proberen te voeren. Dat hoeft geen grote issue te zijn, maar ik geloof dat ik vanuit mijn bestaan ook een taak heb om in mijn omgeving met mensen iets te doen. We zijn als mensen aan elkaar verbonden, deze waarheid heeft eeuwenlang bestaan, en zal ook in de huidige moderne, en geindividualiseerde samenleving blijven bestaan. Vanuit die algemene, morele plicht om met iedereen verbonden te zijn waag ik een poging om via mijn schrijven het publiek domein te bereiken. Mensen als ik en jou zijn er verantwoorlijke voor. We zullen elkaar moeten op bijna alles aanspreken. We hebben een algemene levensstandaard van gedachte, normen en waarden. De mens heeft van natuur een voorbeeldfunctie. We zijn in godsvoorbeeld geboren, en dat zullen we altijd blijven, hoe slechter we ook soms kunnen handelen. De bedoeling van dit stukje was niet om te preken. Ik wilde graag nu duidelijk maken dat ik klaar ben om op de actualiteit te reageren en als het nodig is, in mijn columns die wekkelijks zullen volgen mijn visie daarop te geven. Welkom in onze wereld.

Bloot

In hoeverre mag een blogger of columnist zich bloot stellen? Met deze vraag zou een respectievelijke columnist een hele pagina vol proppen met letters.

Dat is niet het doel van dit stukje.

Ik wilde eigenlijk een gedicht kwijt. Maar het past niet bij de allure van deze weblog.

Soms is het verstandig om bepaalde dingen voor jezelf te houden.
Deze wijsheid heb ik niet bedacht nee. Ik heb van iemand met verstand geleerd.
Niet iedereen hoeft te weten hoe lekker het eten smaakt in dat restaurant waar je zaterdagavond met je ex-vriendin bent geweest. Het boeit bijvoorbeeld niet zoveel mensen om een heel verhaal te houden over hoe gebrekkig en gebroken je in de menselijke liefde staat. Het is niet van belang om mensen te vertellen hoe geweldig je vriendin is.


Ik wilde een gedicht delen.
Over de tik van de regen op mijn dak.
Over de stof in mij hart.
Over de woede in de wereld.
Over de pijn van moeders.
Over gebroken harten.
Over machteloosheid.

Dit is niet het juiste avond voor om dat te doen. Ik wil niet schrijven.

Kleine Dingen

Soms gaat het leven zo snel dat je eigenlijk geen besef meer hebt over de belangrijkste zaken. Gebeurtenissen volgen zich achter elkaar, dagen worden voller en completer door elke vorm van handelingen, emoties en gedachten. Al deze bewegingen vormen samen je dagelijkse leven.

Ik vind het niet fijn om het toe te geven, maar Ik vind het verschrikkelijk dat ik te weinig van de wereld afweet. In mijn omgeving ken ik mensen die in een hele andere wereld leven, een wereld waar ik ook graag naar toe zou willen. Maar om daar te komen kost het mij geduld, tijd en inspanning. Het is niet fijn om op je 19de leeftijd de taal niet goed te beheersen en onvoldoende algemene kennis in je hoofd te hebben om wat van je leven te maken.

Er zijn lastige dingen. Ze kunnen heel klein zijn, maar ze maken je leven zeur. Je kunt doen alsof je heel gelukkig bent en alles onder de controle hebt, maar zolang je die kleine dingen nog niet op orde hebt, zal je van binnen het altijd zeur hebben.
Je kunt wat in je leven bereiken, maar zolang je die kleine dingetjes nog niet op orde hebt, heeft het geen enkele zin.

Want het is heel simpel. Het leven gaat om kleine dingetjes. En ik verheug mij op die feit. Die kleine dingetjes vormen de belangrijkste zaken van het dagelijkse leven. Zoek je kracht in die kleine dingen, en daaruit zal je meer geluk vinden.

Voor sommige is het fijn om over een mooie auto of huis te beschikken, terwijl anderen graag een topfunctie bij de Shell willen, sommigen willen de grootse denkers ter wereld zijn en prestige leiden, sommigen zullen hun hart doen juichen door hun fantastische voetbaltalent en zangkwaliteiten.
Ze hebben het allemaal gemeen omdat ze allen om iets smachten. Ze leven voor ambities. Ze leven voor prestaties. Hun voldoening is te vinden in wat mensen aan hen zin, aan hun optreden of goede daden en ze werken hard om hun hart van geluk te vullen.

Dat men ambities hebt is een hele goede zaak, maar de vraag volgt, wat leef je voor? Is ambitie om iets te bereiken wat je leven om draait? Is succes het doel van je leven? Of is het zo dat hard werken voor jou slechts een middel is om te overleven? Ik zou zeer verheugd zijn als voor jou het laatste geldt. Dat ik verlang ik ook naar. Het zou mooi zijn als we allemaal bewuster konden zijn, van kleine dingetjes die we hebben, en minder bezig konden zijn met alleen maar grote zaken.

Ik ben ontevreden, en ik ben niet de enige. Maar ik blijf hopen dat jij net als ik blij zal zijn met alles wat hebben. Met dit besef kunnen we de wereld een gelukkige plaats maken. Want kilometers verderop dan hier gebeuren er heftiger, erger en grimmiger dingen. Ergens op de hoek van de straat loopt iemand die zich ongelukkiger vindt dan jou. Ergens in het andere land loopt er een student die zich onvrij vindt dan jou.

Nogmaals, het is mijn oproep, jouw oproep en onze oproep: Laten we van kleine dingetjes genieten. Laten we het besef hebben in het goed dat we hebben.

Schrijvers

Als ze doelloos op hun banken liggen
Als ze doelgericht op hun computers zitten
Wanneer ze openlijk pijn lijden
Wanneer ze naar met volle teugen genieten

Ze kunnen niet anders
Ze zijn gedwongen
Hun gedachten zwerven
Hun gevoelens leiden

Wanneer de tijd rijp is
Houden ze die pen vast
Als het mag,
Zijn ze schrijvers.

Ook in deze tijden.
Ook op dit plek.
Hun geschriften leven
Ze zijn levende wezens!