Nostalgie

Je schrijft een gedicht over het meisje van jouw dromen. Zij die met jou een wandeling maakte, en niet over politiek sprak,want politiek was te hard voor zo'n lieve meisje vond je altijd. Jullie hadden geen zorgen, de cijfers op de beurs zaten op rood, maar jullie genoten van de wandeling in het groende weide. Het was gemakkelijk en vrij, lopend voelden jullie de gezonde Hollandse wind op jullie waaien.

Alleen, dat was dan 70 jaar geleden. Toen geluk nog vanzelfsprekend was. Toen je geen moeite had om een wandeling te maken, toen je nog voor jezelf kon zorgen. Als je niet voor jezelf kon zorgen, dan zou het meisje van je dromen voor jou zorgen. Als het meisje van je dromen niet voor jou kon zorgen, dan kon de gemeenschap voor jou zorgen. Als de gemeenschap niet voor jou kon zorgen, dat mocht God altijd voor jou zorgen. Je was niet alleen, je had liefde en vriendschap om je heen. Tot dat de tijd veranderde.

De tijd waarin je niet meer kan wandelen. De tijd waarin je je buren niet kent. De tijd waarin jongeren jouw stem niet kunnen horen wanneer ze tegenover jou in de trein zitten. Het zijn tijden waarin je het meisje van je dromen niet meer kan zien, behalve in je dromen. Ze is voor eeuwig weg, God weet of je haar ooit weer zal zien. De oorlog bracht haar, het heeft haar nooit meer terug gebracht. Je leeft in nieuwe tijden, je leeft in nieuwe waarheden.

De mens heeft geloof in zijn vermogen. De mens heef geen geloof in het bovennatuurlijke en de natuur. De mens denkt de natuur te kunnen beheersen, de mens geloof een god voor zichzelf te zijn, om zijn toekomst zelf in te richten.
De mens gelooft alles zelf te kunnen genezen en scheppen. De mens wil zijn leven herscheppen, herbouwen, de mens wil zijn voedsel herbouwen en genezen. De mens is in de loop der eeuwen veranderd, je hebt het allemaal mogen meemaken.

Je hebt deze tijden mogen meemaken. Het vervelendste, de mens heeft de vrouw van jouw dromen niet terug kunne brengen. De mens heeft je pijn nooit kunnen begrijpen. De mens heeft de liefde de je hard nodig had niet kunnen geven. je bent in een in een miljoenenstad, de mens heeft zichzelf nooit aan jou mogen geven. De mens heeft jou alleen achter gelaten.

Jouw droom is om het meisje van jou droom terug te zien. Voorlopig schrijf je nog gedichten, hopend dat zij ooit het diepste van jouw hart zal lezen. Of nooit. Ik wens je veel goeds toe!