Als de nacht nadert
Verlaat men iets
Al wat nog niet gedaan is
Kan op een nieuwe dag rekenen
De strijd tussen de geest en het lichaam
De strijd tussen de dag en de nacht
Mijn dagen worden korter
Mijn nachten worden niet te verdagen
Slaap lekker,
Maak je belofte waar
slaap lekker
Dromen mag
dinsdag 28 februari 2012
maandag 27 februari 2012
Hoop
Als de stilte roept en je zwijgt
Loopt de tijd en staan je grachten stil
Je bent te laat met alles,
te laat met het leven
Stiekem heb je een wil, die niets wenst
Je leeft het geleefde leven,
zonder plannen en dromen
Wanneer het even mag,
dan ga je even naar huis,
waar de gebouwen verwoest werden en
jouw moeder het leven verliet
Op het moment dat alles op zwart staat,
kan een nieuwe dag beginnen.
Morgen zou ook kunnen bestaan.
Koester dat gedachte
dinsdag 21 februari 2012
Zacht
Hoe je je als een kind kunt voelen en
gedragen
De glimlach die je teruggeeft, vrij en
oprecht
Het nachtleven van de stad van
van jouw grote ouders en je
toekomstige kinderen en
kleinkinderen
De omhelzing,
andere kleine gebaren,
De bier die je meedeelt,
De glimlach
De dans die op
de exotische muziek
De lawaai om je heen gaat je voorbij
als het geluid van een snelle voertuig
langs je ouderlijke huis uit je kindertijd
De mengsel van aller sferen gaat jou
onopgemerkt voorbij
De volgorde is bekend
Je belt met het meisje uit het café morgen en
spreekt met haar af
Het begon in een nacht
Het eindigt over vele jaren
In dezelfde stad als jouw
grootouders
Waren jullie geen kinderen maar
grootouders
gedragen
De glimlach die je teruggeeft, vrij en
oprecht
Het nachtleven van de stad van
van jouw grote ouders en je
toekomstige kinderen en
kleinkinderen
De omhelzing,
andere kleine gebaren,
De bier die je meedeelt,
De glimlach
De dans die op
de exotische muziek
De lawaai om je heen gaat je voorbij
als het geluid van een snelle voertuig
langs je ouderlijke huis uit je kindertijd
De mengsel van aller sferen gaat jou
onopgemerkt voorbij
De volgorde is bekend
Je belt met het meisje uit het café morgen en
spreekt met haar af
Het begon in een nacht
Het eindigt over vele jaren
In dezelfde stad als jouw
grootouders
Waren jullie geen kinderen maar
grootouders
zaterdag 11 februari 2012
Ik mis je!
Ik mis je!
Ik wil je naam horen,
Je ogen zien
Jouw vasthouden
Nu je dit toch leest
Weet dan dat ik het meen
Jij bent het waard
Om gemist te worden
Ik wil je naam horen,
Je ogen zien
Jouw vasthouden
Nu je dit toch leest
Weet dan dat ik het meen
Jij bent het waard
Om gemist te worden
vrijdag 10 februari 2012
Spontaan
Wat ik je nu ga vertellen vind je vast exclusief. het begint namelijk met een heerlijke namiddag in de aula van het Dr.Nassau College, Quintus te Assen. Het is een tussenuur, en ik KizaMan, zit met mede-eindexamenkandidaten. Gewoon van het moment te genieten. Door over allerlei dagelijkse zaken des leven te praten.
En Let op, Ineens brandde er een licht in me op. Een licht dat misschien tot het geboorte van iets zou leiden. Een gedicht. Terwijl we daar zaten zei ik tegen de rest aan tafel:
'Hé, zullen we iedere van ons een willekeurige zin schrijven, en die zinnen verzamelen tot een gezamenlijk gedicht?'.
Beste Vwo'ers deden er niet moeilijk over, ze zagen iets in mijn plan. En Toen brandde er creatieve ideeën verder los, dus zei Nadja:
'Laten we die zinnen bij elkaar verzamelen, dan kunnen we één per één loten'.
Het zij geschiedde.
Ik kreeg de eer om al die zinnen te loten,en één achter een andere te schrijven. Dit proces zou tot een nieuwe gedicht leiden. Je zult wel vanuit gaan dat het ook ons allemaal onduidelijk was wat het resultaat zou zijn. Zou er een samenhang erin komen? Wat zou het onderwerp zijn? En hieronder volgt het gedicht waarvan iedereen van ons aan tafel een zin uit heeft geschreven.
En zo eindigde deze prachtige middag in de aula van mijn school. Een ervaring die natuurlijk niet uit mijn belevenissen zal verdwijnen:-)
KizaMan
----
Mijn tranen werden mijn genezing
Door zijn fragiele hart
Toen het eenmaal zo ver was
Omdat ik van je hou
Ik ben niet zo creatief
Deze zin heeft minder zin dan
een zinnige-zing zin,
Yo Yo Yo
Als er iets te doen is
De Cola gleed, koud, prikkelend en
gedwee, in mijn keel naar benee
Sneeuw is wit, dat is een feit
Hier zijn de zinnen
Die wij moesten verzinnen
Liefde maakt blond
Liefdesverdriet voedt de mond
Alles was koud en somber.
En Let op, Ineens brandde er een licht in me op. Een licht dat misschien tot het geboorte van iets zou leiden. Een gedicht. Terwijl we daar zaten zei ik tegen de rest aan tafel:
'Hé, zullen we iedere van ons een willekeurige zin schrijven, en die zinnen verzamelen tot een gezamenlijk gedicht?'.
Beste Vwo'ers deden er niet moeilijk over, ze zagen iets in mijn plan. En Toen brandde er creatieve ideeën verder los, dus zei Nadja:
'Laten we die zinnen bij elkaar verzamelen, dan kunnen we één per één loten'.
Het zij geschiedde.
Ik kreeg de eer om al die zinnen te loten,en één achter een andere te schrijven. Dit proces zou tot een nieuwe gedicht leiden. Je zult wel vanuit gaan dat het ook ons allemaal onduidelijk was wat het resultaat zou zijn. Zou er een samenhang erin komen? Wat zou het onderwerp zijn? En hieronder volgt het gedicht waarvan iedereen van ons aan tafel een zin uit heeft geschreven.
En zo eindigde deze prachtige middag in de aula van mijn school. Een ervaring die natuurlijk niet uit mijn belevenissen zal verdwijnen:-)
KizaMan
----
Mijn tranen werden mijn genezing
Door zijn fragiele hart
Toen het eenmaal zo ver was
Omdat ik van je hou
Ik ben niet zo creatief
Deze zin heeft minder zin dan
een zinnige-zing zin,
Yo Yo Yo
Als er iets te doen is
De Cola gleed, koud, prikkelend en
gedwee, in mijn keel naar benee
Sneeuw is wit, dat is een feit
Hier zijn de zinnen
Die wij moesten verzinnen
Liefde maakt blond
Liefdesverdriet voedt de mond
Alles was koud en somber.
dinsdag 7 februari 2012
Tragic
Questions about you, my dear
Would you be thinking? Searching for me and hoping that I will call you?
I walked through the the ice, wondering and dreaming
So I fell down and slid ,
And the next morning while I awoke
I saw your smile and I knew I was alive.
Your hand brought connection between us,
The sound of your caress created new life
But dear, the next morning you left my side
My believe was lost, you was not made for me
Anger and disapointment have taken over hope
emptyness have taken over believe and optimism
How can I judge you, with all your wrongs?
Leaving a man who loved you, how could you?
Travels you made, new guys you kissed
New life you leaded, the broad way you followed
You was lost in the world of attractions, drugs, sex and godlessness
You lost my love, oh my dear
But then today, Should I judge the pain you did to me?
Do you know how it felt, you letting me out of the blue?
May your God forgive you
While I die alone and broken.
Would you be thinking? Searching for me and hoping that I will call you?
I walked through the the ice, wondering and dreaming
So I fell down and slid ,
And the next morning while I awoke
I saw your smile and I knew I was alive.
Your hand brought connection between us,
The sound of your caress created new life
But dear, the next morning you left my side
My believe was lost, you was not made for me
Anger and disapointment have taken over hope
emptyness have taken over believe and optimism
How can I judge you, with all your wrongs?
Leaving a man who loved you, how could you?
Travels you made, new guys you kissed
New life you leaded, the broad way you followed
You was lost in the world of attractions, drugs, sex and godlessness
You lost my love, oh my dear
But then today, Should I judge the pain you did to me?
Do you know how it felt, you letting me out of the blue?
May your God forgive you
While I die alone and broken.
maandag 6 februari 2012
Mij volledig Nederlander noemen
Sinds ik als een Afrikaanse jongen een onderdeel maak van de Nederlandse samenleving maak, moet ik volledig meedraaien met de 'maatschappelijke activiteiten' die Nederland naam geven. Dat is bijvoorbeeld door Nederlands te praten, eeurwtensoepsoep ( snert in het Drens)eten, naar Jan Smit luisteren en natuurlijk leren schaatsen. Nu groeit dat besef van de Nederlanderschap alleen maar toe door de groeiende griep naar de tocht der tochten.
Als betrokken burger in Nederlandse samenleving kijk ik ook naar kwaliteitsprogramma's zoals nieuwsuur en buitenhof. Ik lees bovendien de krant en ik werp regelmatig mijn blik op nieuwssites, kortom: ik leef in Nederland.
En dan is er iets opmerkelijkse de afgelopen 48 uur. Het nieuws dar overal verspreid wordt dat de tocht der tochten plaats zou kunnen vinden. Dit is voor mij als een afrikaanse jongen die toen het elfstendentocht voor het laatste reed, niet wist dat Nederland bestond, dat zoiets als schaatsen bestond en dat de Nederlander een samenhorigheidsgevoel kreeg door zulke grote evenement als het EK-voetbal en de Elfstedentocht.
En dat baart natuurlijk nieuwsgierigheid op. Sinds meer dan 25 procent van uitzendingen op televisieprogramma's als Nieuwsuur en DWDD besteden aan het nieuws uit Leeuwarden, besef ik dat mijn nieuwsgierigheid voor de tochten der tochten aan niets anders te danken heeft dan de media.
Ik bevind me in een informatiewereld, waarin grote kranten, omroepen en persbureau bepalen wat ik leuk moet vinden. Als ik Al jaazera ging kijken en the New York Times ging lezen, dan had misschien niet geweten wat die tocht der tochten inhield. Maar nu ik eenmaal in Drenthe woon, maatschappelijk betrokken ben en bij Nederland hoor, kan ik niets anders zeggen dat ik de hoop meedeel over een mogelijk groot feest volgende week in het Noord des lands. En over 10 jaar schaats ik die Elfstedentocht zelf uit, voor dan zal ik mij volledig Nederlander noemen. Hou je mij op mijn woorden.
Als betrokken burger in Nederlandse samenleving kijk ik ook naar kwaliteitsprogramma's zoals nieuwsuur en buitenhof. Ik lees bovendien de krant en ik werp regelmatig mijn blik op nieuwssites, kortom: ik leef in Nederland.
En dan is er iets opmerkelijkse de afgelopen 48 uur. Het nieuws dar overal verspreid wordt dat de tocht der tochten plaats zou kunnen vinden. Dit is voor mij als een afrikaanse jongen die toen het elfstendentocht voor het laatste reed, niet wist dat Nederland bestond, dat zoiets als schaatsen bestond en dat de Nederlander een samenhorigheidsgevoel kreeg door zulke grote evenement als het EK-voetbal en de Elfstedentocht.
En dat baart natuurlijk nieuwsgierigheid op. Sinds meer dan 25 procent van uitzendingen op televisieprogramma's als Nieuwsuur en DWDD besteden aan het nieuws uit Leeuwarden, besef ik dat mijn nieuwsgierigheid voor de tochten der tochten aan niets anders te danken heeft dan de media.
Ik bevind me in een informatiewereld, waarin grote kranten, omroepen en persbureau bepalen wat ik leuk moet vinden. Als ik Al jaazera ging kijken en the New York Times ging lezen, dan had misschien niet geweten wat die tocht der tochten inhield. Maar nu ik eenmaal in Drenthe woon, maatschappelijk betrokken ben en bij Nederland hoor, kan ik niets anders zeggen dat ik de hoop meedeel over een mogelijk groot feest volgende week in het Noord des lands. En over 10 jaar schaats ik die Elfstedentocht zelf uit, voor dan zal ik mij volledig Nederlander noemen. Hou je mij op mijn woorden.
zondag 5 februari 2012
Gewone vrienden
Als de zon op een koude winterdag, mij een hoopvolle houding doet nemen
slag ik erin, ook aan jou te denken.
Mijn lot is bepaald, voordat ik nog maar kon bedenken dat jij ook bestaat. Toch ben je daar, gewoonlijk zit je op mij te wachten zonder dat je het weet.
Witte wijn, goede muziek en mooie films. Deze dingen had ik met je willen doen. Elke zondag zou ik bij je op de bank liggen, en dan zouden we de week achter ons laten. Onze hoop zou gericht zijn op de toekomst. Omdat jij en ik verrassende zaken zullen tegen komen.
Helaas mis ik je. Terwijl ik mijn favoriete televisie programma aan het kijken ben, worden mijn gedachten naar jou toe gericht. Het is gek, maar ik ben wel gek op je. Dan ben ik stom, als een saaie mens die niets beters te doen heeft. Dan blijkt dat het bestaan van een meisje elders mijn aandacht kan trekken. Terwijl ik zaken te doen heb, kranten en boeken te lezen heb en telefoonnummers te bellen heb. Ik heb werkelijk de hele wereld voor mij open, vol mogelijkheden. Alleen jou niet.
Moet ik de wereld nog vertellen hoe fantastisch ik het met jou heb? Moet ik ze nog vertellen dat elke keer dat ik je zie mijn wereld kleiner wordt? Moet ik iedereen nog verduidelijken dat jij de beste van allen bent? Moet ik nog een gedicht over jou schrijven? Moet ik ook melden dat wij gewone vrienden zijn. Blijkbaar, maar ik mis je.
slag ik erin, ook aan jou te denken.
Mijn lot is bepaald, voordat ik nog maar kon bedenken dat jij ook bestaat. Toch ben je daar, gewoonlijk zit je op mij te wachten zonder dat je het weet.
Witte wijn, goede muziek en mooie films. Deze dingen had ik met je willen doen. Elke zondag zou ik bij je op de bank liggen, en dan zouden we de week achter ons laten. Onze hoop zou gericht zijn op de toekomst. Omdat jij en ik verrassende zaken zullen tegen komen.
Helaas mis ik je. Terwijl ik mijn favoriete televisie programma aan het kijken ben, worden mijn gedachten naar jou toe gericht. Het is gek, maar ik ben wel gek op je. Dan ben ik stom, als een saaie mens die niets beters te doen heeft. Dan blijkt dat het bestaan van een meisje elders mijn aandacht kan trekken. Terwijl ik zaken te doen heb, kranten en boeken te lezen heb en telefoonnummers te bellen heb. Ik heb werkelijk de hele wereld voor mij open, vol mogelijkheden. Alleen jou niet.
Moet ik de wereld nog vertellen hoe fantastisch ik het met jou heb? Moet ik ze nog vertellen dat elke keer dat ik je zie mijn wereld kleiner wordt? Moet ik iedereen nog verduidelijken dat jij de beste van allen bent? Moet ik nog een gedicht over jou schrijven? Moet ik ook melden dat wij gewone vrienden zijn. Blijkbaar, maar ik mis je.
zaterdag 4 februari 2012
A question to Big Guys
The destiny of someone with the same age and intelligence like you and me living in Damascus may just been decided today in some big and prestigious room in New York City. As experts have professed, China and Russia voted against a UN.Cancel resolution condemning the Syrian regime for continuing violation and abuse on its own people.
This rises serious questions about the functionality of the U.N security cancel. Why can something that have been created more than 40 years ago still the same? Is there any thing that can be done to change the positions of big countries in such big decision-making?
It is a political game where there will be losers and winners. As we know, the Syrian revolution has cost southends of death now. And of course, every revolution must have sacrifices. But I fear the person with the same right, potential, age, intelligence, value and hope like me and you may just lose his life next month in the protests. This guy may be the loser of this political games.
I am curious about what is going to happen. I am curious what will be important for China, U.S.A and Russia. Is it a moral and ethical choice that will take over impunity, rage, own interest and polical will? What does really matter in such difficult things: Making polical choices that can be painful for you on a short term but expects to build a sustainable relationship in the future? Misters Poeting, Obama and Hu Jintao must answer to that question when it comes to syria. It is now or never.
This rises serious questions about the functionality of the U.N security cancel. Why can something that have been created more than 40 years ago still the same? Is there any thing that can be done to change the positions of big countries in such big decision-making?
It is a political game where there will be losers and winners. As we know, the Syrian revolution has cost southends of death now. And of course, every revolution must have sacrifices. But I fear the person with the same right, potential, age, intelligence, value and hope like me and you may just lose his life next month in the protests. This guy may be the loser of this political games.
I am curious about what is going to happen. I am curious what will be important for China, U.S.A and Russia. Is it a moral and ethical choice that will take over impunity, rage, own interest and polical will? What does really matter in such difficult things: Making polical choices that can be painful for you on a short term but expects to build a sustainable relationship in the future? Misters Poeting, Obama and Hu Jintao must answer to that question when it comes to syria. It is now or never.
Abonneren op:
Posts (Atom)