Mij volledig Nederlander noemen

Sinds ik als een Afrikaanse jongen een onderdeel maak van de Nederlandse samenleving maak, moet ik volledig meedraaien met de 'maatschappelijke activiteiten' die Nederland naam geven. Dat is bijvoorbeeld door Nederlands te praten, eeurwtensoepsoep ( snert in het Drens)eten, naar Jan Smit luisteren en natuurlijk leren schaatsen. Nu groeit dat besef van de Nederlanderschap alleen maar toe door de groeiende griep naar de tocht der tochten.

Als betrokken burger in Nederlandse samenleving kijk ik ook naar kwaliteitsprogramma's zoals nieuwsuur en buitenhof. Ik lees bovendien de krant en ik werp regelmatig mijn blik op nieuwssites, kortom: ik leef in Nederland.

En dan is er iets opmerkelijkse de afgelopen 48 uur. Het nieuws dar overal verspreid wordt dat de tocht der tochten plaats zou kunnen vinden. Dit is voor mij als een afrikaanse jongen die toen het elfstendentocht voor het laatste reed, niet wist dat Nederland bestond, dat zoiets als schaatsen bestond en dat de Nederlander een samenhorigheidsgevoel kreeg door zulke grote evenement als het EK-voetbal en de Elfstedentocht.

En dat baart natuurlijk nieuwsgierigheid op. Sinds meer dan 25 procent van uitzendingen op televisieprogramma's als Nieuwsuur en DWDD besteden aan het nieuws uit Leeuwarden, besef ik dat mijn nieuwsgierigheid voor de tochten der tochten aan niets anders te danken heeft dan de media.
Ik bevind me in een informatiewereld, waarin grote kranten, omroepen en persbureau bepalen wat ik leuk moet vinden. Als ik Al jaazera ging kijken en the New York Times ging lezen, dan had misschien niet geweten wat die tocht der tochten inhield. Maar nu ik eenmaal in Drenthe woon, maatschappelijk betrokken ben en bij Nederland hoor, kan ik niets anders zeggen dat ik de hoop meedeel over een mogelijk groot feest volgende week in het Noord des lands. En over 10 jaar schaats ik die Elfstedentocht zelf uit, voor dan zal ik mij volledig Nederlander noemen. Hou je mij op mijn woorden.