Ik ben niet zo iemand die graag blogt over wat hij doet.
Meestal post ik een gedicht of een proza over een bepaalde thema en
dan hoop ik dat het aan de lezer blijft om zelf er wat mee te doen.
Dit keer blog ik om half 2 's nachts vanuit het Overijsselse Lunteren,
ergens op een multiculturele jongerenkamp. Zoeits bestaat dus, en dat is niet zo gek.
Wat is dat dan nou eigenlijk, een multiculturele jongerenkamp?
Eigenlijk gewoon een kamp van jongens en meisjes, Nederlandse christelijke
jongeren en asielzoekers(voor het gemak, maar meer intercultureel,
allochtonen of mensen met een andere cultuur die geen Nederlands zijn).
Het heeft een christelijk basis dus ook een bepaalde gedragscode.
Wat ik bijzonder aan het kamp vind is dat ik mijn geloof kan laten groeien.
Ook het contact met andere mensen, andere culturen vind ik heel bijzonder.
Nu weet dat die laatste zin een beetje cliché is, maar dat is juist het mooi daar aan.
Er is niets anders leuk dan een plek waar men zich geen zorgen hoeft te maken over de verschillen.
Verschillen hebben vaak meer verbroken dan gebouwd.
Verschille hebben vaker slachtoffers gemaakt dan helden.
Ik spreek uit ervaring. Ik woon straks 5 jaar in Nederland en dit is
mijn 5de keer dat ik hier op kamp ben geweest.
Een week van stilte, ontdekking, bewegingen, kleur, beziening, sport en noem maar op.
Het is eigeniljk een week van lol eigenlijk.
Een week waarin ik zelf dus tot bezinning kom en tot mijn God mag spreken.
Het is geen verloren week. Het is een onderbouwend en belangrijke week.
Slaap lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten