Neem mijn droom

Gisteren lachte ik voordat je mijn hoop en droom wegpakte.
Hoop als onderdeel van mijn geluk, mijn houvast.

Naïef was ik niet, ik wist dat mijn hoop niet vanzelfsprekend was, maar ik mocht nog dromen. Dromen als onderdeel van mijn geluk, mijn houvast.

Uitgerekend jij, jij die de kans kreeg om een stukje van mijn hart te zien. Jij die goed wist dat ik alleen nog voor hoop leefde. Hoe kon je dan mijn hoop stelen? Hoe kon je dan mijn droom wegpakken.

Dit is een brief naar de hemel. God die goed hoort zal jouw zegenen en mij verder vervloeken. Verdien ik geen droom, geen hoop en geen houvast?

Ik wens je geluk op je padden, neem mijn droom en breng het nooit meer terug. God houdt van jou zoals je bent.

Wordt de mensheid steeds dom?

Een tijdje gelden hielden mijn gedachten zich bezig met de vraag of de mensheid steeds 'dommer' aan het worden is.
Je zult natuurlijk begrijpen dat  om een antwoord op die vraag te formuleren, moet eerst het woord 'dom' kunnen gedefiniëerd.
Volgens de website vandale.nl staat het woord dom voor: 'met weinig verstand'.
Na enkele minuten op internet werd mijn conclusie getrokken, 'de mensheid is inderdaad dom geworden', dacht mijn hart. Voor deze grote uitsprak dient natuurlijk een passende uitleg te worden gegeven.

Mijn constatering: ik heb zelf het internet moeten raadplegen om het woord 'dom' te definiëren.
Is dat geen teken van dat ik te weinig verstand en vermogen heb om zelfstandig de betekenis van het woord 'dom' te kunnen geven? Waarom hebben we steeds elektronische middelen zoals google.com of wikipedia.org om ons te helpen bij het vinden van simpele woorden?

Ik hoop niet dat niemand zal ontkennen dat mensen steeds zwak worden in het onthouden van belangrijke gegevens. Tegelijkertijd zien we dat in vergelijking met bijvoorbeeld 30 jaar gelden, mensen steeds te weinig algemeen kennis hebben. Kennelijk zijn die elektronische middelen toch een van onze beste vrienden geworden als we bijvoorbeeld een fatsoenlijk discussie aan het voeren zijn; het is normaal geworden dat iemand tijdens een gesprek even een simpele feit op zijn/haar telefoon op moet zoeken.

Ik kan mijn betoog verder uitbreiden, maar ik ben bang dat de gemiddelde lezer toch geen zin heeft om zich hierin te verdiepen. Sorry om het te zeggen, is het feit dat men niet over zaken wil nadenken geen teken van domheid? is het feit dat men steeds te weinig geïnteresseerd is in diepagande zaak niet zorgelijk op zich? Blijkbaar is nadenken exclusief voor de happy fews.

Er zijn veel elementen die benoemd kunnen worden om aan te tonen waarom wij (mensen) inderdaad steeds dommer aan het worden zijn. Maar een de belangrijksten zijn:
- Wij hebben steeds een te lage vermogen om dingen aan te leren en te onthouden
- we zijn steeds afhankelijk van technologische instrumenten voor onze kennis
- we zijn steeds minder geïnteresseerde in diepgaande zaken.

Tegenstanders zullen deze drie element juist als positief beschouwen, maar hier doe ik alsnog een moreel appel op de mensheid:
Leef en denk na,
Leer te onthouden,
Leef en denk na.
Je zult me met niet horen zeggen dat technologische vooruitgang slecht voor onze kennis is, maar een klein beetje balans tussen natuurlijke en elektronische kennis is toch is toch niet te veel gevraagd?

In deze discussie zal onderwijs een belangrijke rol spelen. Wanneer kinderen al vanaf hun 5-jarige leeftijd al op een zogenaamde 'ipad-school' zitten, vraag ik me echt bezorgd af naar waar onze menselijke waardigheid naar toe gaat. Uiteindelijk, moet natuurlijke intelligentie de  motor zijn om die waardigheid te behouden. Je kunt geen machine besturen zonder de 'aan-knop' te 'pushen'. Om dat te doen, moet je eerst weten wat 'aan' is, en wat 'pushen' betekent.


Willen goede volwaardige burgers opkweken, dan zullen we moeten oppassen met het steeds maar elektroniseren van kennis en contacten. De mens mag die hulpmiddelen gebruiken op voorwaarde dat de algemene kennis goed op orde is, als dit niet gerealiseerd kan worden, dan zal ik helaas niet anders concluderen dat de mensheid inderdaad dom en dommer is aan het worden. Maar gelukkig hoef ik me geen zorgen te maken, want de mens is te slim om mijn boodschap niet te kunnen begrijpen.

Koester die complexiteit

Je moet je ruchtbaarheid de kop indrukken;
Kennelijk wegens onzekere gevolgen.
Je mag over onzichtbare managers zwijgen;
Kennelijk wegens de complexiteit van het systeem.

Of je mag over een mooi land schilderen;
Maar haar donkere kanten ook tekenen,
Een land van melk en honing;
Een land van kantoren en 0900-telefoongesprekken.

Je mag ooit vluchteling zijn;
Je mag ooit volwaardig integreren.
Je mag het hoogste denkbaar burgerlijke participatie behalen,
Je mag de taal van een land fatsoenlijk spreken,
Wat is jouw naam?

Toch zijn er tijden waar je mag kijken,
ontdekken en groeien;
Kijk daarom wat er om je heen gebeurt en wees leerzaam.
Het land heeft je ontvangen, het systeem brengt je veiligheid en zekerheid, koester die complexiteit.

Het positieve verdraagt het negatieve;
Dat is de kern van dankbaar zijn en wijs worden.
Het hoopvolle verdraagt het irritante;
Wees elke dag dankbaar.

Mijn geschreeuw

Ik schreeuw voor geluk, vrede en onrust;
Ik roep de naam van mijn vader en voorouders;
Ten tijden van rode cijfers;
en gescheiden moeders;

Ik schreeuw uit wanhoop, en
het gevoel van onbehagen;
Ik schreeuw naar de goden van de natuur;
Ik schreeuw naar de grote God van de waarheid;

Verdwijnt mijn geschreeuw in de leegte?

Ik schreeuw in de woestijn,
Ik schreeuw in de regen;
En ja, mijn geschreeuw is geweest;
Wie heeft mij gehoord?

Ik spreek over waarden,
ik spreek over verplichtingen, rechten en
het verantwoorde verdeling van
het gemeenschappelijke goed;

Ik schreeuw tegen schaamteloze zaken der menselijkheid, en
onethisch keuzes van het verleden;

Ik schreeuw voor iets groots,
en moeilijk;
Maar eigenlijk,
schreeuw ik voor het goede en
tegen het kwade.