Het gaat als volgt:
Een spannende droom eindigt, automatisch wordt je lichaam aangepast aan het geluid van de wekker. Het is zondag om half 8, de meerderheid slaapt omdat men gisteren is uitgeweest, ergens in Groningen of zo.
De dag kan beginnen. De kachel aan voor de warmte, CNN aan voor het nieuws, scheren omdat j netjes moet uitzien, crème op je gezicht omdat je een metroman bent. Schoenen poetsen, tanden poetsen, pantalon en colbert dragen, boterham eten, koffie drinken, het treinkaartje afdrukken, het boek in je handtas plaatsen, oordopjes in je ogen doen om van de tijdloze muziek te genieten en vervolgens je weg klaar maken richting het avontuur van de dag.
Het is een reis die vanuit de zogenaamde ‘the middle of no where’ begint. Ik wandel de straten van Assen, het is inmiddels kwart over 8. Geen enkele vorm van bewegingen, geen auto’s, geen lopende figuren, geen jonkies. Er leeft letterlijk niets, behalve stralende lichten en gebouwen die als monumenten rondhangen om al duidelijk aan te geven dat het leven al ingewikkeld genoeg is. Ik durf mezelf niet af te vragen wat al die mensen nog binnen doen, ik volg het pad en over drie kwartier zit ik in de trein.
De weilanden verdwijnen, de stilte domineert, kloffies worden gedronken en ik volg enkele ontwikkelingen via mij BBCnews-ipad-App. Na een halfuur zit ik weer in het dikke boek, het leest zo heerlijk en zonder te beseffen heb ik de bestemming bereikt. Ik zit nu in de Randstad. Om precies te zijn, ik bevind me in de politieke hoofdstad van Nederland. Nu zie ik mensen in pakken, haastende moeders, ongeschoren vaders en brakke jongedames. Het boeit me niet eens, I came for my own issues, en ik koom de Haagse Hogeschool binnen.
Bij de dag van de VN hou ik praatjes met mensen die van praatjes houden. Ik leer vooral dingen. Ik luister. Ik ontdek. Bakjes koffie, bakjes koffie. Praatjes, praatjes. De inhoud is voor het buitenpubliek niet zo belangrijk, maar het is duidelijk dat deze een productieve dag was voor iedereen die enig inzicht wilde krijgen over hoe de VN zijn werk doet. Je leert mensen kennen, je neemt afscheid en je gaat richting huis.
Onderweg gebeuren allerlei avonturen. Maar tot je de volgende dag om kwart over een in je bed ligt, dan kan je concluderen dat dit pas het begin van het echte verhaal is. De tijd staat stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten