Of hij een griezellige, leuke, gevaarlijke, monsertelijke, vrolijke, goede of slechte man was, Khadaffi hield zijn land en van zijn volk.
Als je even verstandig nadenkt, dan zul je begrijpen dat we ons in een buitengewoon ingewikkeld spel bevinden. De regels zijn vaag, de verliezers verliezen keihard and de winnaars winnen nooit.
Het laatste bewijst zich met de gebeurtenissen rondom de Arabaische Lente. Wie die terminologie bedacht heeft moet wel een wijze man zijn geweest, maar ik denk dat wij in de toekomst ons nog zullen moeten afvragen of er wel sprake van een lente was. De Arabische wereld wankelt en de toekomst ziet er behoorlijk grijs uit. Wat gaat er werkelijk gebeuren?
De toenmalige leiders van landen als Egypte en Libia kunnen nu het politieke bestel vergeten. Er is nu een nieuwe geluid aan de macht, mensen die er van overtuigd zijn dat zij de macht in handen hebben. Wat die mensen echter vergeten, is dat er nooit eind aan macht is. Je kunt zoveel macht hebben, maar als mens, en de geschiedenis heeft het telkens weer bewezen, ben je nooit tevreden met macht. Macht verleidt, macht vermoord, macht misbruikt, en dat zien we nu in de Arabische revoluties.
Toen Meneer Khadaffi vorige jaar nog op camping in Italie zat, had niemand bedacht dat hij vandaag de macht aan de nieuwe verliezers of winnaars zou verlaten. Blijkbaar kunnen we eerder van de toekomst leren dan vanuit het verleden.
In de toekomst zullen mensen zeggen: 'Onder Khadaffi was Libia de enige land op het Afrikaanse continent waar net als in West-Euroa zoeits als 'uitkering' bestond'.
Of hij een griezellige, leuke, gevaarlijke, monsertelijke, vrolijk, goede of slechte man was, Khadaffi hield zijn land en van zijn volk. Toekomstige historici zullen dat feit ook moeten benoemen en erkennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten