MINNAAR

Jij die mij stiekem kust
‘s nachts als iedereen slaapt
En Jij vervult mijn lust

De sterke alleenstaande vrouw,
Wat heeft ze liefde nodig
Maar haar man werd haar ontrouw

We drinken een paar glazen wijn
We filosoferen de hele nacht
Ze zegt: ‘Je bent mijn medicijn’

Nadat ik liefde tot haar maakte

Een uur later zegt ze:
‘Ga op zoek naar je leeftijdsgenoten’
‘Je verdient veel beter’
‘Ik heb wel veel van je genoten’

Ik zeg:
‘Schat, Je bent fantastisch’
Ze antwoordt:
‘Jongeman, Weest niet zo komisch’

‘Je kan ontzettend mooi strelen,
Je bent een hele goede jongen
Maar ik verdien je niet’

Ik verliet de deur
Ik kreeg mijn eerste laatste kus

Zo begon de nacht van mijn leven

Ik ben geboren om jou dit laten lezen

Vanaf klein aan was ik al bezig met levensvragen. Mijn probleem is dat ik altijd dacht gelijk te hebben. In de loop der jaren heb ik leren luisteren en meedoen. Dit proces is een leerweg naar iets. Iets dat mij tot nu toe nog niet helemaal duidelijk is geworden. Wat mij wel duidelijk is, is dat ik altijd wat te vertellen heb, en dit wil ik vooral koesteren.

Het mag jou zijn opgevallen dat het mijn grootste droom is om schrijver te worden. Waarom ik dit wil zijn heeft verschillende reden. Maar de belangrijkste is dat omdat ik geloof dat je met je 'pen en papier' de wereld beter kan begrijpen. Door te schrijven kan je je bezig houden met vraagstukken die van belang zijn. Wat die vraagstukken zijn verschilt er schrijver.

Ook is het van belang om een verhaal te hebben. De reden waarom ik de overtuiging heb om een goede schrijver te zullen worden is omdat ik een verhaal heb. Dit is gebaseerd op het gevoel dat in mij heerst. Mijn verhaal hoeft nog niets bijzonder te hebben, zolang het een verhaal is. Het zal aan de wereld zijn om dat verhaal te beoordelen.

Nu heb ik de belangrijkste verantwoordelijkheid genomen door mezelf schrijver te noemen, en door te beginnen met schrijven van o.a dit klein stuk.

Er zijn ook belemmeringen. En ja, Ik ben niet goed in talen. Ik ben wel talig, maar ik ben constant in omstandigheden terechtgekomen waardoor ik niet in staat werd gesteld om een taal te leren zoals hoe dat hoort. Zoals je weet, je kunt geen eten maken zonder ingrediënten, zo kun je ook geen waardevolle tekst schrijven zonder woorden die op de juiste wijze gevoelens, gedachten en belevenissen uitdrukken.
Elke keer wanneer ik iets schrijf mist er iets in, de echtheid ontbreekt. Mijn moedertalen heb ik verlaten, Ik leer Engels, Frans, Spaans, Nederlands en binnenkort Arabisch en Chinees, maar geen van al die talen ben ik goed in. Wat ik alleen kan doen is de mooiste dingen ervan halen, ze met elkaar mengen en uiteindelijk een verhaal van maken die jij hopelijk zult waarderen.

Maar ik blijf hopen. Ondanks dat mijn woordenschat niet genoeg is. Ondanks spottende uitspraken van mensen die geen geloof hebben in mijn droom. Ik blijf vechten, Ik blijf werken totdat ik het doel van mijn leven bereik. Totdat ik doe wat ik geboren ben om te doen.

Mensen Die Vrouwen Als Hobby Hebben

Het leven mag uit allerlei dingen bestaan (school, werk, religie, muziek), tot mijn hart is de overtuiging doordrongen dat: Je hebt ooit wel een vrouw nodig.

Mensen nemen mij nooit serieus, maar vaker te serieus als ik het over 'vrouwen' schrijf. Niet zo zeer omdat ik een andere blik en filosofie over het begrip 'vouw' heb, maar misschien omdat ze op een van de andere manier er achter zijn gekomen dat 'vrouwen' mijn hobby zijn aan het worden. Het is fijn als het jou uitgelegd kan worden wat dat laatste precies inhoudt voordat je gaat stoppen met het lezen van dit verhaal ( omdat je mij weer niet serieus of te serieus ga nemen), en dat moeten we natuurlijk gezamenlijk weten te voorkomen.

Om 'vrouwen'als je hobby te hebben dient iedere deelnemende kandidaat zich aan enkele voorwaarden te houden. Zo wordt het o.a van jou verwacht dat je iedere vrouw met respect zult behandelen omdat zij een geschenk uit de hemel is, met als doel de leegte van het mannelijke bestaan te vullen. Over het laatste wordt meestal misverstand over gewisseld, maar het gaat meer om een simpele feit: zonder vrouw kan je het niet. Om nog specifieker te zijn: op alle opzichten niet heb je een vrouw nodig. ( hoef je niet mee eens te zijn, ik begrijp je argumenten toch wel denk ik)

Om misverstanden te voorkomen heb ik een aantal dingen voor jou op een rijtje gezeten zodat je precies kan weten of iemand in aanmerking kan komen voor de club-VRAHOB* ( dit staat voor: Vrouwen Als Hobby Hebbende.
De 10 gouden regels om geschikt te zijn voor het ‘vrouwen als hobby hebben’ zijn de volgende:

1. Je gelooft in mysteries
2. Je bent niet onzeker
3. Eigenlijk boeien vrouwen jou gewoon, klaar.
4. Ben je een charmeur? en ben je dan bereid jouw bekoorlijkheid aan iedere vrouw te tonen, op een respectevolle manier zonder enig intensie maar tegelijkertijd met bepaalde intenties?
(Deze zin is ingewikkeld, bedankt voor het herherlezen)
5. Je bent geen nice guy ( makkelijke taal: softy), maar je bent tegelijkertijd aardig tegen elke vrouw
6. Elke nacht droom je over een vrouw ( Een andere manier van dromen, en niets met het worod ‘nat’ maken, maar wel met droog ‘droge gappen bijvoorbeeld’ .. ( ik vind deze geniaal:-)) Grapje
8. Je hebt de voorbijgaande zinnen niet onzinnig bestempeld, je doorziet dit soort onzinnige cynisme
9. Je durft tussen deze twee keuze een trouwen keuze te maken: Nooit Trouwen (Ook geen seks) of met slechts met een vrouw trouwen ( dus ook slechts met een vrouw seks hebben)
10. JE RESPECTEERT ELKE VROUW op jouw manier.

Deze tien gouden regels vormen de basisch voor de cursus. Om zich aan de hobbyclub te sluiten die strijd om de waardigheid van de vrouw weer op de agenda te zetten dient iedere nieuwe lid een ontgroeiningproces bij te gaan waarin een speciale eed onder leiden van DSK (voorgander Lagarde) moeten ondergaan.

Beste mensen, mag ik wel zeggen dat vrouwen mij boeien? Ja. Neem je mij niet serieus of wel te serieus met dit stuk? Geen van van beide hoop ik.
Het leven mag uit allerlei dingen bestaan (school, werk, religie, muziek), tot mijn hart is de overtuiging tot doordrongen dat: Je hebt ooit wel een vrouw nodig.

---
* VRAHOB: Vrouwen als Hobby Hebbende

Niet Meer Alleen

Het mag een blik zijn
Of een zachte stem
Het mag een aanraking zijn
Of een simpele geur

De kleur van de nacht nadert
De kou van de herfst omringt je
Je zoekt naar het leven
Je zoekt naar iemand

Het mag een blik zijn
Of een zachte stem
Het mag een kleine gebaar zijn
Om de leegte in jou te vullen

Zoek de mensen om je heen
Luister aandachtig en wees aanwezig
Roep hard dat je van iemand houdt
Vraag om hulp wanneer het nodig is

De nacht verdwijnt langzamerhand
Morgen is het een warme dag
Het leven zal je vinden
En je bent niet meer allen

Tank - I Can't Make You Love Me: ( LIfe is a gift)

Loving someone is a wonder created by the undescribable. We are not abble to make someone love s us. Life is a present, life is a gift.

Terecht in de hel

Het leven is een lange reis
En het einddoel is het paradijs
Sommigen redden het wel
Anderen komen terecht in de hel

Het leven is een korte reis
In Burkinafaso of Parijs
Sommigen redden het wel
Anderen komen terecht in de hel

---

Gastdichter @Tytse Bouwer ,
https://twitter.com/#!/SytseBrouwer

Macht

Wat is een mogelijke uitleg over het begrip 'macht'? Het vergaat steeds, en daarom hieronder twee alternatieven waar je voor kunt kiezen.

Er zijn mensen die het fijn vinden om ergens de baas van te zijn. Er zijn anderen die het slechts fijn vinden om invloed uit te oefenen om hun doelen te bereiken. Als je die twee categorieën naast elkaar leegt, waar wil je dan liever bij horen? Het is immers heel vaag om precies te weten wanneer iemand werkelijk echt macht heeft.

Een mens ben je pas als je de zin van jouw leven ontdekt. Daarmee wil ik natuurlijk zeggen dat als je bijvoorbeeld een leider bent maar geen leiderschap straalt, heeft het leven geen enkele zin. Je kunt niet leiden zonder leiderschap uit te stralen. Gij zijt het zout der aarde, Gij zij het licht der wereld. En daar gaat het leven om. Het doel, de zin van jou leven bereiken.

Er zijn anderen mensen die wel leiderschap-kwaliteiten in zich hebben maar durven dat niet uit uiten. Sommige mensen hebben geen gevoelens om een naar machtige post te streven. Ze vinden het fijn om juist via een omweg hun kwaliteiten naar voren te brengen en te ontwikkelen. Dit soort mensen vind je ook terug in de politiek.
Ze zullen nooit Minister-Presidenten worden, hun hoogste politieke functie zal hoogstens uit het raadslidmaatschap bestaan. Maar deze mensen zullen op een gekke manier invloed uit oefenen op het politiek bestel. Omdat ze dat met een overtuiging doen, en zullen daardoor achter de schermen veel invloed uitoefenen.

Om terug te komen op de vraag. Ben je iemand die graag ergens de leider van is of blijf je liever op het rondetafelgesprek met anderen?

Het is een keuze die je kunt maken, maar een leider ben of ben je niet. Maar leiderschap betekent geen macht. Macht is in de handen van mensen die de overtuiging hebben. En niet voor zij die voor de schermen staan.

Did God Curse Congo?

It is hard to understand political games that are taking place in the World. The democratical process took its journey to Africa and the large Democratic Republic of Congo may vote its leader tomorrow. But the game is still hard, and only hope can save.

It has been praid today for good elections. Tomorrow, The congolese may since their existance go to the ballot-box for the second time to vote for who they believe can be their leader for the next five years.

I Wonder if God listened to millions prayers that have been brought today. More than 80 percent of Congolese belive in God, that he can save them from the 'world's troubles'. The Democratic Republic of Congo has become the capital of violance in the World where peace remains something intellectuals read about in books. The word 'stability'does not exist in Congo.

A friend told me that God had cursed that country. That without God things will stil go wrong. He told me that human being have nothing to do in order to make a better world.

I didn't agree with him because I believe in posivity. But the situation in the DRC is so complicated that no one understand anymore what it is all about.

I pray just as other did today for good elections tomorrow. May Congolese get the leader they diserve, and may the God who listen to his people do of let what he can in order to proect his people.

But the game is hard and I know that. But if the word 'Good' comes form 'God', then may God for once again listen to my prayers.

Meisjes die onzin praten zijn onsexy

Het fijn als je een gesprek op niveau kan houden. Aangezien sommige meisjes deze regel altijd overtreden en over allerlei onzinnige dingen krappen, is het nu de hoogste tijd om over hun te praten.

Ik heb mij al een tijd vorogenomen om hierover te schrijven. Over meisjes die in mijn ogen 'onzin praten'. Ik mag vanuit gaan dat niemand zich aangesproken voelt aangezien ik het heel algemeen ga houden. Niet algemeen in de zin van 'geen mening geven' want ik heb echt een mening ( hoewel mensen die mij kennen wel weten dat ik niet zo gauw mijn mening geef).

Maar hoe begin je aan zo'n tekst? Heel simpel, Ik vind meisjes die onzin praten heel irritant. Niet alleen irritant, Ik hou daar gewoon niet van. Nogmaals, niemand hoeft zich aangesproken te voelen.

Nou is het natuurlijk fijn om allereerst te kijken naar wat 'onzin praten' betekent. In mijn ogen is het als een meisje constant iets vertelt alsof ze alles of heel veel weet, terwijl ze het eigenlijk over algemene zaken heeft en geen nieuwe of verrassende informatie en gedachte wisselt. Onzin krappen is als een meisje urenlang over een onbelangrijke thema kan blijven zeuren en dan nog eens verwacht dat jij naar haar gaat luisteren. Behalve de gespreksonderwerp mag het niveau van het gesprek ook niet ontbreken als je het gesprek 'onzinnig' wilt bestempelen.

Ik heb namelijk niet altijd tijd om naar onzin te luisteren. Er zijn belangrijke dingen in het leven ( vul maar zelf in).

Het mag misschien nog niet duidelijk zijn, maar chicks die onzin praten zijn zo onsexy als wat! Let op wat je zegt, hoewel dit stukje in iemands anderen ogen 'onzinnig' zou kunnen zijn.

Muziek By Kizaman&J.Africano

Music by J.Africano & Kiza-man

Namens het geweten

Het mag nooit getolereerd worden om ander mensen af te keuren. Nooit.
Het maakt niet af of ze net zo lelijk als mij zijn, of knap als mijn toekomstige droomvriendin. Als ze klein of groot, hero- metro- bi- of homoseksueel zijn. Dat is een gouden-regel waar niemand aan mag tornen.

Vanuit dit gedacht is het interessant om enkele ethische ontwikkelingen in verband mee te brengen. Hiermee doel ik me op de actuele ontwikkeling rondom de weigerambtenaar-zaak. Hoe ik het begrip ook cynisch vind klinken bevestigt maar weer wat heersende tendens in de Nederlandse maatschappij. Bij elke gebeurtenis in Buitenpost, Choricum of Den Haag zullen Tweede-Kamerleden direct gebruik maken van hun rechten om Kamervragen te stellen. En zo werd een man die namens zijn gewetens had geweigerd een homoseksuele paar te laten trouwen tot 'weigerambtenaar' bestempeld. Ik vraag me af of hij blij en trots op die titel zou zijn.

Er is wel iets aan de hand mensen. Ik ben christelijk, dat is even duidelijk. Het mag misschien in de bijbel staan dat ik geen homo mag zijn, maar wat nou als ik het was? Zou ik dan mezelf beperken? De discussie gaat hier niet om de vraag of je homo mag zijn, maar mag je hun weigeren om het lot van hun leven te volgen? Als je namens de staat werkt, je bent een ambtenaar, ben je dan niet verplicht om namens de wet der staat te werken? Waarin je jouw dienst aan iedereen zal moeten leveren, ongeacht wie hij is?

Het mag gek klinken wat ik zeg, vele christelijke vrienden van mij denken anders hierover, maar het is niet aan een mens om een ander mens af te keuren. Als je voor de staat werken, dan moet je aan iedereen dezelfde dienst leveren. Dat is het gedacht van ons bestaan, we mogen nooit, en let op mijn woorden: nooit iemand afkeuren.

En die Haagse politici. Waarom maken ze altijd misbruik van hun rechten? Hoeveel weigerambtenaar hebben we in Nederland? Aangezien ik altijd heb gezegd dat die politici minder inhoud hebben, hoop ik in de volgende column daar op in te gaan.

Alleen ook weer zo'n oplossing in Nederland. Een motie die elke ambtenaar verplicht om 'niet namens het geweten te handelen' werd vandaag door een Kamermeerderheid aangenomen. Kom op mensen, zoiets kan je mensen niet opleggen. We moeten gewoon vanuit gaan dat die mensen dat gaan doen, en niet via regeltjes. Maar daar ga ik niet over, even wachten wat de Raad van State daarover te zeggen heeft.

Je mag mij ook niet afkeuren, zodat je het weet.

Ik bid

Ik bid voor jou

Ik bid voor je gezondheid en bestaan
Ik bid dat je wijsheid mag ontvangen
Luister toch naar de stem
En ontdek de waarheid

Mijn gebed gaat over de wereld
Ik bid voor een rechtvaardige bestaan
Kijk toch naar de bergen en de strand
En zorg voor de wereld waarin je leeft

Ik bid voor je kinderen en ouders
Ik bid voor jouw land en volkeren
Doe toch je hart open
En volg het pad van jouw leven

Ben jij gemaakt om te huilen?
Word jij tevreden van geld?
Wat is het doel van jouw leven?
Geloof jij in het bovennatuurlijke?

Moge mijn bovennatuurlijke jouw steunen
Ik bid tot mijn levende God
Ik bid dat hij zich mag openbaren
In een gedicht en in de sterren

Ik bid voor alle jouw levensvragen
Ik bid voor wereldvrede
Ik bid voor de tempel en de moskee
Ik bid voor elke huidskleur

Ik bid tot waar ik gehoord kan worden
Via een gedicht of in de menigte van Amsterdam
Moge mijn gebed overal aanwezig zijn
Ik bid voor jou en mij

Een glimlach van de herst

Er weerklinken geluiden van creativiteit
Zorgeloos zingen we rustig mee
De warmte omringt de kamer
De stemming is ongestoord

Ze let niet op haar telefoon
Ik kijk niet naar mijn iPad
Vandaag ben ik gewoon
Een glimlach van de herfst

#Vertouw

Moge wij vertrouw hebben
In de wereld waarin we leven
In de verkoper om de hoek van de straat
Vertrouw vanuit onze ziel

Moge wij elkaar aankijken
Elkaars angst voelen
Moge wij elkaar aanspreken
Omdat vertrouw aanwezig is

Moge wij met elkaar glimlachen
Samen eten, zingen en dansen
Moge wij samen een huis bouwen
Moge wij door een deur samen

Moge wij elkaars tranen vegen
Moge wij elkaar het goede wensen
Moge wij verzekerd zijn voor de toekomst
Dat morgen een betere dag wordt

Moge we ons ogen open doen
Moge we ons verstand open doen
Moge we ons hart laten spreken
En het vertrouw hebben in een betere morgen

Ik wens jullie een betere wereld
Waar jullie met elkaar vertrouwen
Ik wens jullie geluk en vrede
In jullie hart en verstand

Ik wens jullie betere verhoudingen
Moge mijn gebed voor jullie allen gelden
Moge jullie wensen dromen uitkomen
Moge jullie hart vervuld van dat vertrouw zijn

Vertrouw in de buren en de leraar
Vertrouw in je man en je kinderen
Vertrouw in de kerk, de moskee
Vertrouw in de staat en de politieagent

Moge het vertrouw jullie pijn herstellen
Moge jullie de wereld helen
Moge jullie met elkaar praten
Tot de de ver eeuwigheid

Niet alleen

De traan is geweest
Het vertrouw is weggenomen
De teleurstelling is toegenomen
Je hart verdwaalde in het onbekende

Kom en vind je herkomst
Jouw oorsprong verlost
Je bent vrij bij je vader en moeder
Je bent vrij in een gemeenschap

Alleen kan je het niet
De weg naar verlossing is open
Hou iemands hand vast
En voor eeuwig ben je niet alleen

Zij is voor eeuwig weg

Een nacht, een traan en alles zonder niets.
Voor een man, voor een loser.
De sentimentele muziek klinkt, de wereld vergaat.
Je denkt aan haar, en de wereld is verwoest.

Je bent leeg van binnen.
Je ademhaling gaat niet.
Je denkt aan de wens.
Je denkt aan haar.
Je kunt haar gevoelens niet veranderen.
Je denkt, je vloekt, Je valt.

Je hebt het en haar nooit gehad.
Ze is nooit van jou geweest.
Je kijkt het nogmaals.
Haar foto op je beeldscherm.
Je bestudeert je teleurstelling. Je valt hard.
Haar naam was ...

Het is voor eeuwig weg.

Val je altijd flauw na een orgasme?

Het is vrij ongebruikelijk dat ik in mijn onderbroek op het strand wakker word. Er klinkt het getik van de Antlatische oceaan dat heen en weer gaat, het is 28 graden en mijn verstand en ziel staan allebei stil.
De wereld en haar drukte zijn daarbuiten, het ruikt hier naar de natuur en de stilte omringt de plaats. Het dringt door dat ik gelukkig ben. Ik doe mijn ogen open en het eerst wat ik aantref is het fles Polska wodka naast mij. Ik bedank de voorouders, mochten ze bestaan, voor dezenieuwe dag. Daarnast ligt mijn witte spijkerbroek die ik weer aantrek om vervolgens uit schaamte zich te laten verwonderen naar de pracht van bomen, zee en volgelsgeluiden die mijn omgeving tot een mythologische plaats transformeren.

Ik voel mijn zak, en wat ik aantref is het A4-papier waarop in grote letters geschreven staat:
Madrid, Logos, Pretoria, Washington D.C , Amsterdam & Laos.
Ik draai het papier om, en wat ik daar zie is een afbeelding van, hoe zeg ik dat, een meisje dat wel geschikt is om op het cover van Elle te staan. terwijl ik in alle zorgvuldigheid en geduld die foto aan het bestuderen ben, denk ik in mezelf: jammer dat ik niet kan inzoomen op het plek waar jonge en gezonde mannen als mij als eerst naar kijken.

Het is een wartier later nadat ik wakker ben, de zon komt op en mijn gedachten zoeken nu naar wat er waarschijnlijk gisteren gebeurd zou kunnen zijn. Ik bekijk het nogmaals: De zee, de vogels, het halflege fles vodka, het papier met het aantrekkelijke meisje daarop, er zitten geen logica en verbanden in.
Ik kijk verder tot dat ik op een gegeven moment door een zekere zuivere en vrouwelijke stem achter in chrik word gebracht.
‘Val je altijd flauw na een orgasme of hadden we gisteren een bijzondere geval? hahaha’

Mijn oren. Mijn lichaam trilde van ongeloof. Mijn leven is varanderd. Ik draaide me om richting de stem.

Wie mag in Nederland blijven?

Ik denk dat het fijn is om in mijn positie als vluchtelling een mening te geven over een actuele thema in de Nederlandse samenleving die over 'vluchtellingen' gaat. In iedere geval, vluchtellingen die in staat zijn om net zo'n lange zin te maken zoals deze. Nee graapje, er is de afgelopen dagen regelmatige naar mijn mening gevraagd over de zaak-Mauro. men tegen mij zegt: 'Je bent geworteld in de Nederlandse samenleving, hoe groot is de kans dat je ook weggestuurd wordt?'

Het is een lelijke discussie. Politici huilen, de buren demonstreren in Den Haag, sommige mensen vloeken de ministe en verklaren hem tot hypocriet en onmenselijk. Mauro is in een geschiedenisboek komen te staan, zijn onschuldige blik roept vragen op. De jongeman is een slachtoffer van een soepele politieke beleid en van een waantoestand tussen Afrika en het Westen.

Wat is precies het verhaal? Het gaat dus hier om een jongen die op haar 9de alleen naar Nederland is gekomen. 9 jaar later moet hij weggestuurd worden naar zijn geboorteland. Met argumenten: 'Je bent geen vluchtelling, je loopt geen gevaar, je bent in een gezonde verstand en lichaam en je bent niet zielig'

Mijn probleem met deze discussie richt zich naar 3 doelgropen.

- Mensen die denken dat Mauro zonder Nederland niet kan overleven. Alsof in Nederland wonen de enige manier is om een vitaal leven te leiden, om success te boeken en alsof terug naar Afrika gaan een ramp zou betekenen. Mensen die beweren dat het leven in Afrika zo onnderontwikkeld is en dat het onmogelijk is voor iemand die aan de welvaart van het Westen gewend is daar te overleven.

- Mensen die Mauro als een gelukzoeker bestempelen. Nederland moet in mijn ogen trots op Mauro zijn.
Zo'n jongen die een voorbeeld mag zijn voor velen, door zijn prestaties en betrokkenheid. Hij is Nederlander geworden, 100 procent van hart en nieren.
- Mensen die onbedacht al hun oordeel vormen zonder enig kennis van zaken te nemen.

De discussie is daarmee niet afgelopen. Mijn ergenissen is ook dat deze discussie zich is komen te beperken tot de vraag: Moet Mauro hier in Nederland blijven wonen?
Op die vraag geeft 32 van de Nederlandse bevolking een bevestigende antwoordl.
Hier ziet echter het ware antwoord:
Het volkt heeft geen macht. Door de verdeling van de macht is de uitvoerende macht en de rechtelijke macht komen te beslissen dat Mauro geen plek in Nederland verdient. Sommige vinden dat terecht, met argumenten zoals: Ook anderen hebben moeten terug keren, dat is de wet, en het zou onrecht zijn als wij jou wel die kans belonen.

Ik ben de discussie zat. In mijn gebed vraag ik God Mauro het beste te geven.

Het mag lullig klinken, Maar het is niet alleen in Nederland waar leven mogelijk is. Die arrogantie om te zeggen dat als Mauro hier niet kan blijven zijn leven verwoest zou worden roept alles behalve fijne gevoelens.

Ik ben geen rechter, geen politicus en ook geen Nederlander. Ik ben een vluchtelling, daar heb ik niet voor gekozen. Mijn mening telt niet in deze discussie, maar Ik mag hopen dat er antwoord op deze vraag te vinden is:
Wie mag in Nederland wonen en blijven wonen? Wie niet? Wat bepaalt dat?
Wie mag in de wereld wonen?

De tijd staat stil

Het gaat als volgt:
Een spannende droom eindigt, automatisch wordt je lichaam aangepast aan het geluid van de wekker. Het is zondag om half 8, de meerderheid slaapt omdat men gisteren is uitgeweest, ergens in Groningen of zo.

De dag kan beginnen. De kachel aan voor de warmte, CNN aan voor het nieuws, scheren omdat j netjes moet uitzien, crème op je gezicht omdat je een metroman bent. Schoenen poetsen, tanden poetsen, pantalon en colbert dragen, boterham eten, koffie drinken, het treinkaartje afdrukken, het boek in je handtas plaatsen, oordopjes in je ogen doen om van de tijdloze muziek te genieten en vervolgens je weg klaar maken richting het avontuur van de dag.

Het is een reis die vanuit de zogenaamde ‘the middle of no where’ begint. Ik wandel de straten van Assen, het is inmiddels kwart over 8. Geen enkele vorm van bewegingen, geen auto’s, geen lopende figuren, geen jonkies. Er leeft letterlijk niets, behalve stralende lichten en gebouwen die als monumenten rondhangen om al duidelijk aan te geven dat het leven al ingewikkeld genoeg is. Ik durf mezelf niet af te vragen wat al die mensen nog binnen doen, ik volg het pad en over drie kwartier zit ik in de trein.

De weilanden verdwijnen, de stilte domineert, kloffies worden gedronken en ik volg enkele ontwikkelingen via mij BBCnews-ipad-App. Na een halfuur zit ik weer in het dikke boek, het leest zo heerlijk en zonder te beseffen heb ik de bestemming bereikt. Ik zit nu in de Randstad. Om precies te zijn, ik bevind me in de politieke hoofdstad van Nederland. Nu zie ik mensen in pakken, haastende moeders, ongeschoren vaders en brakke jongedames. Het boeit me niet eens, I came for my own issues, en ik koom de Haagse Hogeschool binnen.

Bij de dag van de VN hou ik praatjes met mensen die van praatjes houden. Ik leer vooral dingen. Ik luister. Ik ontdek. Bakjes koffie, bakjes koffie. Praatjes, praatjes. De inhoud is voor het buitenpubliek niet zo belangrijk, maar het is duidelijk dat deze een productieve dag was voor iedereen die enig inzicht wilde krijgen over hoe de VN zijn werk doet. Je leert mensen kennen, je neemt afscheid en je gaat richting huis.

Onderweg gebeuren allerlei avonturen. Maar tot je de volgende dag om kwart over een in je bed ligt, dan kan je concluderen dat dit pas het begin van het echte verhaal is. De tijd staat stil.

Van de toekomst leren

Of hij een griezellige, leuke, gevaarlijke, monsertelijke, vrolijke, goede of slechte man was, Khadaffi hield zijn land en van zijn volk.

Als je even verstandig nadenkt, dan zul je begrijpen dat we ons in een buitengewoon ingewikkeld spel bevinden. De regels zijn vaag, de verliezers verliezen keihard and de winnaars winnen nooit.

Het laatste bewijst zich met de gebeurtenissen rondom de Arabaische Lente. Wie die terminologie bedacht heeft moet wel een wijze man zijn geweest, maar ik denk dat wij in de toekomst ons nog zullen moeten afvragen of er wel sprake van een lente was. De Arabische wereld wankelt en de toekomst ziet er behoorlijk grijs uit. Wat gaat er werkelijk gebeuren?

De toenmalige leiders van landen als Egypte en Libia kunnen nu het politieke bestel vergeten. Er is nu een nieuwe geluid aan de macht, mensen die er van overtuigd zijn dat zij de macht in handen hebben. Wat die mensen echter vergeten, is dat er nooit eind aan macht is. Je kunt zoveel macht hebben, maar als mens, en de geschiedenis heeft het telkens weer bewezen, ben je nooit tevreden met macht. Macht verleidt, macht vermoord, macht misbruikt, en dat zien we nu in de Arabische revoluties.

Toen Meneer Khadaffi vorige jaar nog op camping in Italie zat, had niemand bedacht dat hij vandaag de macht aan de nieuwe verliezers of winnaars zou verlaten. Blijkbaar kunnen we eerder van de toekomst leren dan vanuit het verleden.

In de toekomst zullen mensen zeggen: 'Onder Khadaffi was Libia de enige land op het Afrikaanse continent waar net als in West-Euroa zoeits als 'uitkering' bestond'.
Of hij een griezellige, leuke, gevaarlijke, monsertelijke, vrolijk, goede of slechte man was, Khadaffi hield zijn land en van zijn volk. Toekomstige historici zullen dat feit ook moeten benoemen en erkennen.

A congoleese Woman

I see her pain. They raped her. 
 They killed her man and burned her house. 
The congoleese woman cries, the world is watching and no body talks.
Is her life less valuable than Steve Jobs? 
Is my iPhone better than her security? 
Justice Will speak, just wait for that moment.  

GOOD NOGHT BABY!

Ik Voelde mij goed in die Pak, Zonder spijt

Ik heb ooit meegedaan aan de moderniteit. Dat is alles wat onder de nieuwe computer- twitter en tv-generatie valt. De benaming van de periode is niet zo zeer belangrijk, maar meer de manier waarop mensen daarin leven. Ik maak sinds ik in Europa woon onderdeel van. Ik ben geen nieuweling bij nieuwe gadgets, ik heb al een google+-account en ik kijk wel eens de Amerikaanse serie ‘How I Met Your Mother’ via mijn laptop.

‘How I Met Your Mother’ is in wat je in woord met meerder lettergrepen ‘le-gen-da-risch’ noemt. De serie draait om een vader die aan zijn kinderen ‘het verhaal vertelt’. Het verhaal hoe hij hun moeder heeft ontmoet. Om daarachter te komen word ik als luisteraar meegenomen in het liefdesleven van Ted. Hij, met zijn beste vrienden ( Burny, Marshal&Lilly en Robin) hebben een prettig leventje in New York City. Ze zitten bijna elke avond in het bar (café), op hun vaste plaats waar ze regelmatige de zin des levens bespreken.

Nou een personage uit de serie wilde ik mij graag identificeren, althans, zo voelde het het afgelopen weekend. Burney how HIMYM(How I Met Your Mother) is de man die nooit zonder pak loopt. Als hij dat niet doet, voelt hij zich een beetje raar. Een tegenstelling dat tussen hem en mij bestaat is dat hij weliswaar ( geen vrouwen kan versieren) terwijl dat het hem lukt om op elke avond een vrouw naar zijn huis te nemen. Ik kan wel versieren, maar ik neem geen vrouwen naar mijn huis.

Verder met de vergelijkingen tussen Burney en Ik. Hij is een levensgenieter die graag in een pak loopt. ‘Suit up’ is de term. Dat maakt je anders dan mensen in een spijkerbroek, het geeft je een goed gevoel en je voel je bevrijd van de ‘dorsnee’ in een pak. Precies, dat gevoel had ik ook het afgelopen weekend. Ik liep de stad in ’s avonds, zat eventjes met kameraden gezellig te doen, en ik kon de blikken van de dronkenlappen om me heen voelen. Ik ‘suited up’ tot laat in de nacht. Mijn wandeling van verzekerd van een onderscheidende uitstraling. Ik voelde mij goed in die pak, en ik zal nooit er spijt van hebben om dat elke dag te doen.

Verantwoordelijkheid

Het is immers de verantwoordelijkheid van mensen als ik om je op de hoogte te houden van ontwikkelingen die plaats vinden in de wereld waarin we leven. Het hoeft niet gek te klinken, want vanuit mijn overtuiging heeft iemand die zich 'een schrijver' voelt, ook de taak om de mensen om zich heen iets mee te delen. Vanuit deze gedachte wil ik graag in gesprek met jou over enkelen ontwikkelingen in onze wereld. Of je voor of te tegen bent, of je in het lot of toeval gelooft, de wereld is eenmaal een plek waar we met zo'n allen zullen moeten 'overleven'. Om samen te kunnen overleven zijn er uitdagingen die soms tot botsingen kunnen leiden. Het heeft geen zin om naaïef te zijn over hoe wij als individu onze eigen belangen hebben, en dat die belangen soms tegenstrijdig zijn. Doordat wij geneigd zijn ons ziel van het best te veruvullen, dreigen we ook soms te ontsporen. Dat doen we niet omdat wij kwade wezens zijn, integendeel, dat doen we omdat wij mensen zijn. Hoewel dieren ook zo zijn, maar de mens is de enige levende dier die voor altijd heeft bewezen zijn belangen boven alles te stellen en zo macht en invloed op aarde uit te oefenen. Je kunt er niet om heen draaien, wijs mensen zijn hier op aarde de verantwoordelijke leiders. Deze realiteit moeten we ook in de maatschappelijke ontwikkelingen plaatsen. De komende tijden zal ik op mijn website ( www.kizamagendane.nl), een gesprek met jou proberen te voeren. Dat hoeft geen grote issue te zijn, maar ik geloof dat ik vanuit mijn bestaan ook een taak heb om in mijn omgeving met mensen iets te doen. We zijn als mensen aan elkaar verbonden, deze waarheid heeft eeuwenlang bestaan, en zal ook in de huidige moderne, en geindividualiseerde samenleving blijven bestaan. Vanuit die algemene, morele plicht om met iedereen verbonden te zijn waag ik een poging om via mijn schrijven het publiek domein te bereiken. Mensen als ik en jou zijn er verantwoorlijke voor. We zullen elkaar moeten op bijna alles aanspreken. We hebben een algemene levensstandaard van gedachte, normen en waarden. De mens heeft van natuur een voorbeeldfunctie. We zijn in godsvoorbeeld geboren, en dat zullen we altijd blijven, hoe slechter we ook soms kunnen handelen. De bedoeling van dit stukje was niet om te preken. Ik wilde graag nu duidelijk maken dat ik klaar ben om op de actualiteit te reageren en als het nodig is, in mijn columns die wekkelijks zullen volgen mijn visie daarop te geven. Welkom in onze wereld.

Bloot

In hoeverre mag een blogger of columnist zich bloot stellen? Met deze vraag zou een respectievelijke columnist een hele pagina vol proppen met letters.

Dat is niet het doel van dit stukje.

Ik wilde eigenlijk een gedicht kwijt. Maar het past niet bij de allure van deze weblog.

Soms is het verstandig om bepaalde dingen voor jezelf te houden.
Deze wijsheid heb ik niet bedacht nee. Ik heb van iemand met verstand geleerd.
Niet iedereen hoeft te weten hoe lekker het eten smaakt in dat restaurant waar je zaterdagavond met je ex-vriendin bent geweest. Het boeit bijvoorbeeld niet zoveel mensen om een heel verhaal te houden over hoe gebrekkig en gebroken je in de menselijke liefde staat. Het is niet van belang om mensen te vertellen hoe geweldig je vriendin is.


Ik wilde een gedicht delen.
Over de tik van de regen op mijn dak.
Over de stof in mij hart.
Over de woede in de wereld.
Over de pijn van moeders.
Over gebroken harten.
Over machteloosheid.

Dit is niet het juiste avond voor om dat te doen. Ik wil niet schrijven.

Kleine Dingen

Soms gaat het leven zo snel dat je eigenlijk geen besef meer hebt over de belangrijkste zaken. Gebeurtenissen volgen zich achter elkaar, dagen worden voller en completer door elke vorm van handelingen, emoties en gedachten. Al deze bewegingen vormen samen je dagelijkse leven.

Ik vind het niet fijn om het toe te geven, maar Ik vind het verschrikkelijk dat ik te weinig van de wereld afweet. In mijn omgeving ken ik mensen die in een hele andere wereld leven, een wereld waar ik ook graag naar toe zou willen. Maar om daar te komen kost het mij geduld, tijd en inspanning. Het is niet fijn om op je 19de leeftijd de taal niet goed te beheersen en onvoldoende algemene kennis in je hoofd te hebben om wat van je leven te maken.

Er zijn lastige dingen. Ze kunnen heel klein zijn, maar ze maken je leven zeur. Je kunt doen alsof je heel gelukkig bent en alles onder de controle hebt, maar zolang je die kleine dingen nog niet op orde hebt, zal je van binnen het altijd zeur hebben.
Je kunt wat in je leven bereiken, maar zolang je die kleine dingetjes nog niet op orde hebt, heeft het geen enkele zin.

Want het is heel simpel. Het leven gaat om kleine dingetjes. En ik verheug mij op die feit. Die kleine dingetjes vormen de belangrijkste zaken van het dagelijkse leven. Zoek je kracht in die kleine dingen, en daaruit zal je meer geluk vinden.

Voor sommige is het fijn om over een mooie auto of huis te beschikken, terwijl anderen graag een topfunctie bij de Shell willen, sommigen willen de grootse denkers ter wereld zijn en prestige leiden, sommigen zullen hun hart doen juichen door hun fantastische voetbaltalent en zangkwaliteiten.
Ze hebben het allemaal gemeen omdat ze allen om iets smachten. Ze leven voor ambities. Ze leven voor prestaties. Hun voldoening is te vinden in wat mensen aan hen zin, aan hun optreden of goede daden en ze werken hard om hun hart van geluk te vullen.

Dat men ambities hebt is een hele goede zaak, maar de vraag volgt, wat leef je voor? Is ambitie om iets te bereiken wat je leven om draait? Is succes het doel van je leven? Of is het zo dat hard werken voor jou slechts een middel is om te overleven? Ik zou zeer verheugd zijn als voor jou het laatste geldt. Dat ik verlang ik ook naar. Het zou mooi zijn als we allemaal bewuster konden zijn, van kleine dingetjes die we hebben, en minder bezig konden zijn met alleen maar grote zaken.

Ik ben ontevreden, en ik ben niet de enige. Maar ik blijf hopen dat jij net als ik blij zal zijn met alles wat hebben. Met dit besef kunnen we de wereld een gelukkige plaats maken. Want kilometers verderop dan hier gebeuren er heftiger, erger en grimmiger dingen. Ergens op de hoek van de straat loopt iemand die zich ongelukkiger vindt dan jou. Ergens in het andere land loopt er een student die zich onvrij vindt dan jou.

Nogmaals, het is mijn oproep, jouw oproep en onze oproep: Laten we van kleine dingetjes genieten. Laten we het besef hebben in het goed dat we hebben.

Schrijvers

Als ze doelloos op hun banken liggen
Als ze doelgericht op hun computers zitten
Wanneer ze openlijk pijn lijden
Wanneer ze naar met volle teugen genieten

Ze kunnen niet anders
Ze zijn gedwongen
Hun gedachten zwerven
Hun gevoelens leiden

Wanneer de tijd rijp is
Houden ze die pen vast
Als het mag,
Zijn ze schrijvers.

Ook in deze tijden.
Ook op dit plek.
Hun geschriften leven
Ze zijn levende wezens!

hou het vast

Het leven is een sprookje,
volg het zorgzaam en haal de mysterie eruit,
hou die herinneringen vast,
deel het met diegene die er voor jou is.
Je loopt met haar op het strand, haar hand in de jouwe,
vanaf nu weet je het zeker:
dit sprookje zal voor eeuwig duren.
Hou het vast, want plotseling kan het verdwijnen,
want plotseling kan je je alles kwijt raken.
Hou het vast aub!

LUST

Zweet stroomt langzaam over
De warmte vervult mijn lust
Ik ga harder, harder en harder
Eenmalig is dit, heel bewust

Psychologie, Yeah

Het is misschien mijn verkeerde inschatting, maar in mijn omgeving kom ik talloze mensen die graag de studie psychologie willen gaan studeren.
Als wij definities moeten geloven dan is deze studie een wetenschap die zich bezighoudt met bewustzijnsverschijnselen van levende wezens.
Dan ben je het, een psycholoog. Dan mag je je bezighouden met belevingen en gedragingen van individuen per individu.
Dan mag je de menselijke geest bestuderen. #Fantastisch is dat, Yeah!

Ik wil niet alleen cynisch klinken, geef mij daarom de gelegenheid om helder te zijn:
Ik probeer de motieven van de toenemende aantal psychologen in de toekomsten te onderscheppen en te die ondersteunen met de kennis van nu.
Ik heb ooit een lezing meegemaakt van een ex-politica en nu wetenschapper die deze legendarische woorden sprak:
‘ Meer dan de helft van de huidige beroepsindeling zoals we die kennen zal in 2050 verdwijnen’
Mevrouw had grote gelijk.
De tijd verandert.
De massa wordt gestuurd door de steeds veranderende tijd met onophoudelijke snelheden.
De mensen moeten zich aan een nieuwe open wereld aanpassen waar technologie, individualisme en onbeperkte vrijheid het bestaan afhankelijk maakt.

Hierboven schets ik een situatie van onze wereld en het is daarom niet gek om ook aan te tonen dat in zo’n situatie juist goede psychologen nodig zijn.
Als we in een situatie terechtkomen waar mensen in de trein alleen tegen hun ipads en smartphones kunnen praten en niet eens recht in de ogen van diegene die voor hen zitten kunnen durven kijken, dan moet je niets anders concluderen dan dat deze wereld heel anders uitziet dan eeuwen geleden.

Ik ben er een van en ik ben zelfs bewust van: Ik behoor tot meerderheid van de zogenaamde ‘ik-moet-een-verslaging-hebben’. Het is u ook opgevallen hoop ik, dat wij nu allemaal een verslaving hebben. Ik ben bijvoorbeeld verslaafd aan muziek luisteren. Er zijn mensen die aan seks, werk, shoppen, lezen, computeren enz.. verslaaf zijn.
Ik durf te zeggen dat meer dan 80 procent van ons samenleving ergens aan een verslaving heeft.

Dit is anno 2011, en mijn gevoel, [ omdat ik nu dan maar verslaafd ben om mijn gevoelens met jou te delen] zegt dat er elke dag weer ergens op de wereld nieuwe verslavingen zich ontwikkelen. Het is duidelijk dat er bijvoorbeeld 50 jaar geleden niet sprake was van ‘internet- of gameverslaving’.
Dit zijn fenomenen die in de loop der jaren zich hebben ontwikkeld. Er zijn tegenwoordig de zogenaamde ‘twitterfreaks’ en zo hebben je allerlei ontwikkelingen in onze samenleving die vorige eeuwen bijna onmogelijk werden geacht.

Behalve de verslavende sfeer waar we ons in bevinden, heb je ook de domme kant. Het is niet mijn uitsprak, maar er zijn allerlei onderzoeken gedaan die bewezen hebben dat de huidige maatschappij steeds maar dommer en dommer wordt. Hoe dat kan is buitengewoon onverklaarbaar aangezien wij tegenwoordig allerlei manieren hebben bedacht en uitgevonden om kennis te vergaren, beter dan ooit.
Dit paradoxale verschijnsel is dan weer terug te zien in de huidige ziekte waar ik ook aan leid: Infobesitas.
Ik wil niet in details ingaan met angst dat je deze tekst niet af gaat lezen. Dat is ook een trend. Er is geen tijd om fatsoenlijk een tekst af te lezen.

Na het verkorte versie van mijn betoog, moet de conclusie dus zijn dat het nog niet eens zo’n gekke gedachte is om iedereen psychologie te laten studeren, zo kunnen we tenminste nog ons verdiepen in onze menselijke bewustzijnsverschijnselen jegens de veranderende tijd.
Schrijf je nu snel in voor deze studie mens!

Je snapt het al, de wortels van de problemen liggen in de samenleving, en niet op de universiteit!
Ik wil geen discussie provoceren wan tik ken alle tegenargumenten, dit stukje is slechts gepubliceerd om aan te geven dat tijd verandert en dat de mensen ook meebewegen. Wat daar aan te doen is, dat is uw opdracht!

Het Slachtoffer Van Het Lot

Opmerking:
"Hier volgt een korte verhaal dat ik voor de schrijfwedstrijd van WriteNow heb geschreven, een talentenjacht voor jong schrijvend Nederland en België. Ik heb er geen prijs mee gewonnen omdat er veel taalfouten in staan. Ik kreeg wel een eervolle vermelding voor dit verhaal. Lees en ik ben benieuwd naar uw eerlijke reactie ( vind ik altijd leuk!)" Kiza Magendane



HET SLACHTOFFER VAN HET LOT
Mij ging het er niet om wat er over een paar uur in die nacht zou gebeuren. Terwijl ik zat, mijn hoofd gebogen, rook ik haar voortreffelijke geur waar ik jaloers op werd, en, in plaats van mezelf afvragen hoe het mij zou lukken om vanacht haar Chanel-femme-geur verder naast mij in mijn bed te ruiken, begon ik de domme conclusie te trekken dat zij het meisje van mijn dromen was en dat ik verliefd op haar wilde worden. De stilte heerste, zwijgend hield mijn hoofd gebogen

Ik heb een hekel aan mensen die anderen in de trein storen, om eerlijk te zijn. Omdat ik het altijd fijn vind om eerlijk te zijn, voelde ik de verplichting mijn mond te durven openen, haar recht in haar hogen kijken en het volgende zeggen: 'Naar mijn observatie zie je er best lekker uit'.
Maar dat zei ik niet, onbewust net als een dichter die door middel van een bepaald woord het hele gedicht afmaakt, zei ik per ongeluk:
‘Ik heb een vreemd gevoel, omdat je tegenover mij zit’
‘Oké...’ reageerde zij.
Aan de hand van hoe ze mij op het moment aankeek was er uit haar handelingen af te leiden dat zij het volgende wilde zeggen: 'Jouw mening over mij heb ik niet nodig, maar als je durft mag je gewoon 'hallo' tegen mij zeggen hoor.'
Ik ben gespecialiseerd in het herkennen van de lichaamstaal sinds ik als een zevenjarige jongen met mijn vader naar de markt ging. Zijn psychologische observaties heb ik overgenomen. Op de markt observeerden we van alles: blinden, gekken, weduwen, handelaren, ouderen, dieven enzovoort, en aan de hand van hun bewegingen, moest ik mijn vader vertellen over wat ik dacht dat die gestoorde voorbijgangers in de Congolese hoofdstad bezielden

'Ik durf geen hallo tegen een meisje als jou te zeggen'.
‘Oh ja?,’ reageerde zij.
Dit keer klonk ze geïnteresseerd en lief.
'Als je het wilt mag je gewoon hallo tegen mij zeggen. Ik bijt toch niet joh.'
Ze glimlachte en ik merkte dat zij mijn tweede zin als compliment opvatte. Toch wist ik natuurlijk dat zij niet beet. Ik ben niet achterlijk. Een achterlijk persoon kan geen datingmaster worden.
Dating master, dat is mijn beroep en daar kan ik urenlang over praten, want ik ben het niet zomaar geworden.
Door persoonlijke begeleiding help ik mensen in nood – verlegen mannen- de vrouw van hun dromen te scoren. Dat is de kwaliteiten die ik als datingmaster in huis heb.
Ik ben de master en ik ben bij geen enkele vrouw ooit verlgen geweest. Maar deze jongedame had iets magisch waardoor mijn mannelijkheid verzwakte werd in een jochie dat geen improveserende woorden had om het gesprek voort te zetten

Maar voordat ik veel aandacht besteed aan mijn boeiende leven als dating master, lijkt het mij verstandig om eerst bekend te maken wat voor man ik werkelijke ben.
Het kan zo maar zijn dat ik het charmeur-karakter van mijn vader heb geërfd. Ik las ooit in de krant dat kinderen bepaalde eigenschappen van hun ouders erven, en daar blijft het wat mij betreft bij. Want ik kan en zal nooit de man zijn die mijn vader ooit geweest is. Ik zal makkelijk met een vrouw praten, ik zal haar makkelijk het gevoel geven dat zij het beste bestaan is, en daar was mijn vader heel goed in, misschien zelfs te goed. Te goed dat hij zijn kwaliteiten als vrouwenversierder naar mijn mening misbruikte. Ik betoog altijd dat ik niet wil worden zoals hij, omdat ik eenmaal niet de wens heb om later meer dan 20 kinderen bij negen verschillende vrouwen te hebben. Zoals algemeen bekend, geeft het hebben van veel vrouwen en kinderen de meeste Afrikaanse mannen veel aanzien. Ten eerste omdat je veel geld moet hebben om al deze vrouwen aan te kunnen trekken, om hun kinderen op te voeden en hen allen een huis verstreken. Over al die voorwaarden zal jij mij nooit horen klagen. Mijn vader was een man genoeg die in staat was om elk van zijn vrouwen onderdak te bieden en voor zijn kinderen te zorgen. Hij was een man tegen wie men opkeek. Het ontzag voor hem voelde je wanneer hij door de straten van Kinshasa liep om zijn honderden winkels te controleren, of wanneer hij naar het platteland ging om zijn honderden hectare landbouwgrond te inspecteren. De man die tientallen huizen bezat, tientallen minnaressen en 21 kinderen had. Ik kende mijn vader in de periode dat hij bijna 60 jaar oud was. Mijn oudste broer was toen al 34 jaar oud.
Van mijn zevende tot mijn twaalfde levensjaar liep ik elke maandag en vrijdag met mijn vader de markt op. Ik heb nooit begrepen waarom die gekke man zoveel aandacht aan mij gaf. Hij heeft duizenden wijze zinnen gesprokken in al die jaren dat ik zijn psychologische en meesterlijke karakter overnam en ik moet toegeven dat ik mijn vader de beste man ter wereld vond. Op de markt kocht mijn vader het koude water voor mij, hij verschafte snoepjes voor me, we aten samen de nostalgische Congolese mango’s en luisterden naar de Congolese kous-kous. Later realiseerde ik dat deze man om mij gaf.
Hij wilde mij de liefde geven die hij aan zijn 20 andere kinderen niet kon geven, en hij probeerde tijd voor zijn jongste kind te maken om die andere jaren in te halen.
Ik weet nu ook dat ik het erfrecht van zijn bezittingen had. Ik zou bepalen wie wat kreeg. Elk van mijn broers zou dat respecteren en accepteren. Maar voordat dit zou gebeuren vond er op mijn 13de verjaardag (de nacht van 24 op 25 december 1997) een belangrijker gebeurtenis plaats. Deze had te makken met de heersende jaloerse cultuur in ontwikkelingslanden waarbij mensen slachtoffer worden van hun bezittingen waarvoor ze hard hebben gewerkt. Over die datum spreek ik nooit. Wat er toen gebeurde heeft er toe geleid dat ik de man ben die ik nu ben, en dat ik mij bevind in het land waar ik mij nu bevind. Het was geen plezierige nacht, maar ik moet erbij zeggen dat ik trots ben op wie ik nu ben en niet treurig door het geschiedenisboek van mij leven zit te bladeren om voorstellingen te maken over hoe dingen zouden zijn als 24 december 1997 anders was verlopen.

De man die ik nu ben, zal van één vrouw houden. Hij zal haar behandelen als de snaren en de toetsen van de muziek. Hij zal haar beschermen. Haar het gevoel geven dat zij in een mysterieuze wereld leeft waar liefde steeds verassende dingen oplevert. Mijn liefde zal onbeschrijflijk zijn, ik zal onophoudelijk om die vrouw geven. Ik ben de man die een vrouw als mijn kostbaarste bezig zal behandelen. De man die ik nu ben zal slechts van één vrouw houden net zoals hoe een dichter langzaam zijn woordkeuze bepaalt, om het gedicht zo perfect mogelijke te schrijven, door de juiste betekenis op de juiste plaats en met een rijm te laten eindigen. Zij zal door mij behandeld worden op de wijze waarop een songwriter of een componist de perfecte melodieën schrijft, om het diepste gevoel van binnen te vervullen. Ik ben het, de man die in een duurzame toekomst in die vrouw zou willen investeren om uiteindelijk met haar de gouden wijsheid van de ouderdom te ontdekken. Dat is hoe ik om één vrouw zal geven, iets wat mijn vader nooit lukte.
De winter van 2009, Ik ben geen 12 meer maar 24. Ik ben twee keer zo oud als 24 december 1997. Het is vrijdag 24 december 2009, 18.00 uur. Ik zit in de trein van Amsterdam naar Groningen waar ik geschiedenis studeer. Over zes uur ben ik jarig. Over zes uur word ik geen 13, maar 25 jaar oud. Over zes uur zit ik in mijn eenzame zolderkamer, waar geen rijke vader aanwezig is, maar alleen boeken en cd’s die over alles en niets gaan. Als ik thuis ben doe ik de koelkast open, pak ik mijn lekkere koude Heineken bier, en drink ik veel, etend tot het 24.00 uur wordt. Zo breng ik mijn verjaardag door. Sinds ongeveer vijf jaar drink ik op de nacht van 24 naar 25 december een half krat Heineken, terwijl ik van het zelf geroosterde of -gebakken vlees smul. Dat is de trend, ik eet veel vlees op deze historische dagen geniet van het heerlijke Nederlands Pilsener. Dat beschouw ik als een heilige traditie.
Ik ben in mijn leven betrokken mensen tegengekomen, maar niemand van hen is er in geslaagd mij de 24-december-traditie af te leren. Elke keer dat zij mijn traditie bekritiseerden, kregen zij onverklaarbare reacties van mijn kant. Wanneer iemand iets over mijn vreemde gedrag op 24 december vroeg, kon ik alleen maar boos en tegelijkertijd zielig kijken.

Ik heb de afgelopen vijf jaar de ultieme manier gevonden om mijn kerstavond door te brengen en ben nog nooit bereid geweest mijn ritueel op te geven door iemands advies of betrokkenheid. Ik heb genoeg vrienden, ook zijn ze er ook niet in geslaagd.
Er zijn echter uitzonderingen. Ik was voor mij vader een uitzonderlijk kind ten opzichte van mijn twintig broers, net als Jozef onder Jacobs kinderen. In de hele familie ben ik de enige die in Nederland woont. Jozef was de enig van zijn familie die naar Egypte ging. Ik verwijs naar het verhaal van Jozef omdat ik de Bijbel heb leren kennen kort na het voorval op 24 december. Ik heb duizenden mooie verhalen in de Bijbel gelezen, onder wie die van Jozef. Jozef was een jongeman met veel broers. Wel gold hij als een uitzondering. Voor mij geldt hij als een voorbeeld of een held. Hij is mijn inspiratiebron geweest, ook toen ik zonder familie naar Nederland kwam. Ik bevond me alleen in een ingewikkeld land, waar ik de taal moest leren en de cultuur overnemen.

De tijd gaat en verdwijnt als deze trein waar ik in zit, die op dit moment allerlei groene landschappen achter zich laat. De tijd is niet terug te halen. Een half uur is voorbij en we zitten niet meer in Amsterdam maar we bereiken bijna het mooie Amersfoort. Nog steeds zit tegenover mij dit meisje, van wie ik nauwelijks details kan geven omdat ik in twaalf jaar tijd nooit zo iets moois ben tegen gekomen. Haar bruine ogen geven een bepaalde diamantenstralingen waar niemand op zat te wachten, maar toch nodig. Haar bruine haar weerkaatst het onbeschrijfelijke licht uit de hemel. Over haar voortreffelijke geur wil ik niets meer over zeggen, want ik verlang alleen maar naar meer, meer en meer als het om haar gaat. Ze is modieus gekleed. Haar jas komt niet uit de H&M, en ik kan duidelijk zien dat haar Uggs tot nieuwe de collecties behoren. Om dit meisje, omdat het om haar gaat, voel ik de verplichting om bereid te zijn. Bereid uitzonderingen te maken, en accepteren dat ik wellicht volgende jaar mijn kerstavond anders moet doorbrengen en misschien mijn zelfs 24december-tradtie op zal geven

Het kan zomaar gebeuren dat iemands leven plotseling verandert. Dingen overkomen je en je bent eenmaal het slachtoffer van het lot. Nooit heb ik kunnen bedenken, maar het overkwam mij om over mijn verborgen geschiedenis te praten. Net als een kind dat getroost wordt door zijn moeder, werd ik in haar armen omhelsd. Ze veegde zorgzaam mijn tranen weg terwijl ik voor het eerste in twaalf jaar over de dood van mijn vader sprak.
Dit gebeurde één jaar en zes uur later nadat ik haar in de trein van Amsterdam naar Groningen had ontmoet. Dit gebeurde 13 jaar later na het 24december-geburen. Ze kuste en vertelde me dat ze oud met mij wil worden. Ik huil van blijdschap, en voor de vijfde keer veegde zij zorgzaam mijn tranen. Deze kerstavond met haar in Parijs heeft mij een nieuwe heilige traditie gegeven.
De volgende dag word Ik naast haar wakker, en ik zweer het, met haar word ik oud. Ik ben een slachtoffer.

Muziek als deel van ons leven

Het kan je zomaar gebeuren dat je dit op een avond doet. Dat deed ik namelijk. Dank u!

Zin om jou uit te dagen

Ik vind de kritiek van mensen terecht over de functionaliteit van deze blogsite. Hoewel ik nu ruim 900 bezoekers heb weten te trekken, blijven de vragen groeien over waarom ik nou zo graag het belangrijk vind om problemen met andere te bespreken.

Ik heb simpele antwoorden. Sommige mensen zijn misschien eenmaal zoals ze zijn. Dat betekent: Of ze houden van dan wereld of niet. Als je van deze wereld houdt, moet jij er wat van maken. Dat kan op verschillende manieren gebeuren. Je doet het met anderen op wat voor manier dan ook. Als je nou een geweldige voetballer bent, een muzikant, een politicus of een hoogleraar, Je doet alles voor je medemensen, en voor de wereld. Zo zie ik dingen, zo denk ik dat deze wereld in elkaar zit.

Ik ben van overtuigd dat wij allemaal van deze wereld houden. Dat zal de reden zijn om waarom wij elke keer telkens weer het best uit onszelf proberen te halen.

Mijn blogsite heeft wat mij betreft dezelfde functionaliteit. Ik kan het niet helpen dat het mij boeit wat er allemaal in de wereld gebeurt. Ik heb helaas vragen, ik heb helaas een mening over wat er op deze wereld gebeurt. Helaas wil ik mijn mond niet dicht plakken, en daarom mag jij van mij dit soort berichten verwachten op mijn website.

Ik moet wel erkennen dat niet iedereen zich bezig houdt met allerlei moeilijke vraagstukken, nou helemaal mensen van mijn leeftijd ( ik spreek uit de feiten).Ook schrijvend weet ik dat sommigen het niet zullen reden om dit bericht af te lezen, omdat sommige mensen zich eenmaal niet bezig willen houden met teksten, vragen, filosofie of ethiek.

Dat zal niet de reden zijn om waarom ik nou zou moeten stopen. Ik zal niet stopen met schrijven, vragen stellen en antwoorden formuleren omdat sommige mensen dat niet belangrijk vinden. Ik zal niet stopen met schrijven omdat sommige mensen mijn stukjes moeilijke of vaag vinden. Nee, ik hou niet op want dat is ook een verantwoordelijkheid die ik heb om mijn bijdrage in deze samenlevingen te leveren.

En dan wordt de vraag opnieuw gesteld: 'Is het nodig om zich met de wereld bezig te houden?'.. Mijn antwoord daarop is bevestigend. Ik blijf roepen, schrijven, zeuren en jou natuurlijk uitdagen om met mij na te denken over de belangrijkste vragen die ons leven waard zijn.

Ik geloof dat het zin heeft.

Menselijkheid en Fatsoen

De maker van deze video heeft een duidelijke boodschap. Voor de respect voor haar werk, vind ik het de moeite waard om dit om mijn weblog/website te plaatsen.
Hierbij neem ik persoonlijk de zaak serieus als het om de opwarming van de aarde gaat. Het is voor iedereen van ons nodig, stil bij te staan en ons best te doen om de drastische gevolgen van de klimaatverandering te voorkomen door niet naïef te doen maar de echte oplossingen toe te passen.
Dat is Fatsoen, dat is menselijkheid. De mens heeft grote verantwoordelijkheid voor zijn natuur, en dat in mijn geval in kader van rentmeesterschap als lid van het Christen-Democratische Jongere Appel(CDJA) en net als u, als een betrokken mens bij onze prachtige aarde!