Bestaan

Ik zie grote werken
Met mij verbonden,
Maar wat heb ik daarvoor moeten doen?

Bestaan, meer niet
Door te bestaan zag, voelde
en rook ik.
Door te bestaan ervaarde ik het wonder dat men 'wereld' noemt.

Schoonheid van in elkaar getrokken
magneten,
Doorschijnende kristallen uit het diepe onbereikbare bodem
Ik zie het groen van de Amazone en de tropische Kongo

Elke handeling van een mens is van invloed op de rest van de wereld

Als ik niet wakker was,
Had de wereld misschien dan een slechter plek zijn geweest?
Ik weet het niet

Schoonheid

Schoonheid wat doe je mij aan
Voel je niet de trilling over mijn lichaam
Zie je niet mijn rode wangen,
Ik voel wat mijn voorouders voelden

Verloren volk

Dit volk is haar eigen naam kwijt,
Het wacht af, eeuwenlang naar antwoorden op haar vragen
Maar krijgt telkens weer,
Nieuwe vragen als onderdeel van het antwoord

God

Ontvang onze dankbaarheden
Oh beschermer ten alle tijden
Jij die over bergen en polders waakt,
Jij die echte vrede voor ons maakt

Oh onvoorwaardelijk liefde,
Oh uitvinder en bedenker van genade
Architect van hemel en aarde
Bedankt voor je grote daden!

In jou vind ik gemeenschap
Jij die mensen werkelijk bindt
En ik zing daarom in alle blijdschap:
" Eeuwige eer is wat jij verdient "

#Twintiger

Twintiger, een lelijk maar tegelijkertijd een spannend leeftijdscategorie. Men kan niets, en kan alles. Men mag niets en mag alles.

Een dag toen je twintig was, besteedde je je aandacht aan je bedrijf. je werkte hard, overdag, 's nachts, en dit alles omdat je door moest.

Als je twintig bent gaat het eigenlijk om drie dingen: knokken, knokken en nog eens knokken. Niets blijft het ouwe,

 je bent op weg naar zelfstandigheid.

Het enig geheim dat iedere twintiger eigenlijk nodig heeft is datgene dat hem de balans en beheersing geeft om hoe om te gaan met zijn of haar mogelijkheden.

We zien twintigers die hard hun best doen, ze lezen duizend bladzijden per week af voor hun studie, of ze werken 45 uur per week als vakmensen.

We zien andere twintigers die potverteren. Ze hebben elke dag een borrel van minsten 2 uurtjes, of ze zijn blij als ze elke avond een onenightstand 'scoren'.

Dit is geen oordelende stuk. Dit stuk weergeeft hoe het is om twintiger te zijn. Een moeilijk maar boeiende moment van je leven.

Neem mijn droom

Gisteren lachte ik voordat je mijn hoop en droom wegpakte.
Hoop als onderdeel van mijn geluk, mijn houvast.

Naïef was ik niet, ik wist dat mijn hoop niet vanzelfsprekend was, maar ik mocht nog dromen. Dromen als onderdeel van mijn geluk, mijn houvast.

Uitgerekend jij, jij die de kans kreeg om een stukje van mijn hart te zien. Jij die goed wist dat ik alleen nog voor hoop leefde. Hoe kon je dan mijn hoop stelen? Hoe kon je dan mijn droom wegpakken.

Dit is een brief naar de hemel. God die goed hoort zal jouw zegenen en mij verder vervloeken. Verdien ik geen droom, geen hoop en geen houvast?

Ik wens je geluk op je padden, neem mijn droom en breng het nooit meer terug. God houdt van jou zoals je bent.

Wordt de mensheid steeds dom?

Een tijdje gelden hielden mijn gedachten zich bezig met de vraag of de mensheid steeds 'dommer' aan het worden is.
Je zult natuurlijk begrijpen dat  om een antwoord op die vraag te formuleren, moet eerst het woord 'dom' kunnen gedefiniëerd.
Volgens de website vandale.nl staat het woord dom voor: 'met weinig verstand'.
Na enkele minuten op internet werd mijn conclusie getrokken, 'de mensheid is inderdaad dom geworden', dacht mijn hart. Voor deze grote uitsprak dient natuurlijk een passende uitleg te worden gegeven.

Mijn constatering: ik heb zelf het internet moeten raadplegen om het woord 'dom' te definiëren.
Is dat geen teken van dat ik te weinig verstand en vermogen heb om zelfstandig de betekenis van het woord 'dom' te kunnen geven? Waarom hebben we steeds elektronische middelen zoals google.com of wikipedia.org om ons te helpen bij het vinden van simpele woorden?

Ik hoop niet dat niemand zal ontkennen dat mensen steeds zwak worden in het onthouden van belangrijke gegevens. Tegelijkertijd zien we dat in vergelijking met bijvoorbeeld 30 jaar gelden, mensen steeds te weinig algemeen kennis hebben. Kennelijk zijn die elektronische middelen toch een van onze beste vrienden geworden als we bijvoorbeeld een fatsoenlijk discussie aan het voeren zijn; het is normaal geworden dat iemand tijdens een gesprek even een simpele feit op zijn/haar telefoon op moet zoeken.

Ik kan mijn betoog verder uitbreiden, maar ik ben bang dat de gemiddelde lezer toch geen zin heeft om zich hierin te verdiepen. Sorry om het te zeggen, is het feit dat men niet over zaken wil nadenken geen teken van domheid? is het feit dat men steeds te weinig geïnteresseerd is in diepagande zaak niet zorgelijk op zich? Blijkbaar is nadenken exclusief voor de happy fews.

Er zijn veel elementen die benoemd kunnen worden om aan te tonen waarom wij (mensen) inderdaad steeds dommer aan het worden zijn. Maar een de belangrijksten zijn:
- Wij hebben steeds een te lage vermogen om dingen aan te leren en te onthouden
- we zijn steeds afhankelijk van technologische instrumenten voor onze kennis
- we zijn steeds minder geïnteresseerde in diepgaande zaken.

Tegenstanders zullen deze drie element juist als positief beschouwen, maar hier doe ik alsnog een moreel appel op de mensheid:
Leef en denk na,
Leer te onthouden,
Leef en denk na.
Je zult me met niet horen zeggen dat technologische vooruitgang slecht voor onze kennis is, maar een klein beetje balans tussen natuurlijke en elektronische kennis is toch is toch niet te veel gevraagd?

In deze discussie zal onderwijs een belangrijke rol spelen. Wanneer kinderen al vanaf hun 5-jarige leeftijd al op een zogenaamde 'ipad-school' zitten, vraag ik me echt bezorgd af naar waar onze menselijke waardigheid naar toe gaat. Uiteindelijk, moet natuurlijke intelligentie de  motor zijn om die waardigheid te behouden. Je kunt geen machine besturen zonder de 'aan-knop' te 'pushen'. Om dat te doen, moet je eerst weten wat 'aan' is, en wat 'pushen' betekent.


Willen goede volwaardige burgers opkweken, dan zullen we moeten oppassen met het steeds maar elektroniseren van kennis en contacten. De mens mag die hulpmiddelen gebruiken op voorwaarde dat de algemene kennis goed op orde is, als dit niet gerealiseerd kan worden, dan zal ik helaas niet anders concluderen dat de mensheid inderdaad dom en dommer is aan het worden. Maar gelukkig hoef ik me geen zorgen te maken, want de mens is te slim om mijn boodschap niet te kunnen begrijpen.

Koester die complexiteit

Je moet je ruchtbaarheid de kop indrukken;
Kennelijk wegens onzekere gevolgen.
Je mag over onzichtbare managers zwijgen;
Kennelijk wegens de complexiteit van het systeem.

Of je mag over een mooi land schilderen;
Maar haar donkere kanten ook tekenen,
Een land van melk en honing;
Een land van kantoren en 0900-telefoongesprekken.

Je mag ooit vluchteling zijn;
Je mag ooit volwaardig integreren.
Je mag het hoogste denkbaar burgerlijke participatie behalen,
Je mag de taal van een land fatsoenlijk spreken,
Wat is jouw naam?

Toch zijn er tijden waar je mag kijken,
ontdekken en groeien;
Kijk daarom wat er om je heen gebeurt en wees leerzaam.
Het land heeft je ontvangen, het systeem brengt je veiligheid en zekerheid, koester die complexiteit.

Het positieve verdraagt het negatieve;
Dat is de kern van dankbaar zijn en wijs worden.
Het hoopvolle verdraagt het irritante;
Wees elke dag dankbaar.

Mijn geschreeuw

Ik schreeuw voor geluk, vrede en onrust;
Ik roep de naam van mijn vader en voorouders;
Ten tijden van rode cijfers;
en gescheiden moeders;

Ik schreeuw uit wanhoop, en
het gevoel van onbehagen;
Ik schreeuw naar de goden van de natuur;
Ik schreeuw naar de grote God van de waarheid;

Verdwijnt mijn geschreeuw in de leegte?

Ik schreeuw in de woestijn,
Ik schreeuw in de regen;
En ja, mijn geschreeuw is geweest;
Wie heeft mij gehoord?

Ik spreek over waarden,
ik spreek over verplichtingen, rechten en
het verantwoorde verdeling van
het gemeenschappelijke goed;

Ik schreeuw tegen schaamteloze zaken der menselijkheid, en
onethisch keuzes van het verleden;

Ik schreeuw voor iets groots,
en moeilijk;
Maar eigenlijk,
schreeuw ik voor het goede en
tegen het kwade.

Being in love

It looks like you are in love,
It feels like you are in in love,
It seems that like you in love

But you still wonder,

Is being in love what it
looks, feels and seems?

Or is being love being what you are?

TESTAMENT

Jouw uitstraling sprak tot me en
Ik hoorde dat ik jou moest spreken
Ik deed wat mijn hart zei,
En ontving jouw tastbare blik.

De vraag werd of dit over jou gaat,
Het antwoord is onbekend.
Mooi dingen zijn een mysterie,
Jij bent mijn mysterie.

Dichten werd mijn nieuwe religie
Zodat ik woorden kon neerzetten
Ik leefde om jou te begrijpen
Ik leefde alleen nog voor hoop

Een plek zonder verschillen? De gave kamp.

Ik ben niet zo iemand die graag blogt over wat hij doet.
Meestal post ik een gedicht of een proza over een bepaalde thema en
dan hoop ik dat het aan de lezer blijft om zelf er wat mee te doen.

Dit keer blog ik om half 2 's nachts vanuit het Overijsselse Lunteren,
ergens op een multiculturele jongerenkamp. Zoeits bestaat dus, en dat is niet zo gek.
Wat is dat dan nou eigenlijk, een multiculturele jongerenkamp?

Eigenlijk gewoon een kamp van jongens en meisjes, Nederlandse christelijke
 jongeren en asielzoekers(voor het gemak, maar meer intercultureel,
allochtonen of mensen met een andere cultuur die geen Nederlands zijn).
Het heeft een christelijk basis dus ook een bepaalde gedragscode.
Wat ik bijzonder aan het kamp vind is dat ik mijn geloof kan laten groeien.
Ook het contact met andere mensen, andere culturen vind ik heel bijzonder.

Nu weet dat die laatste zin een beetje cliché is, maar dat is juist het mooi daar aan.
Er is niets anders leuk dan een plek waar men zich geen zorgen hoeft te maken over de verschillen.
Verschillen hebben vaak meer verbroken dan gebouwd.
Verschille hebben vaker slachtoffers gemaakt dan helden.

Ik spreek uit ervaring. Ik woon straks 5 jaar in Nederland en dit is
mijn 5de keer dat ik hier op kamp ben geweest.
Een week van stilte, ontdekking, bewegingen, kleur, beziening, sport en noem maar op.
Het is eigeniljk een week van lol eigenlijk.

Een week waarin ik zelf dus tot bezinning kom en tot mijn God mag spreken.
Het is geen verloren week. Het is een onderbouwend en belangrijke week.

Slaap lekker.

Vragen over de nacht

Het kind van de nacht stelde moeilijke vragen,
Terwijl hij dansend stond en,
de zweet van sommige luie studenten rook,
En het mooie meisje zoende.

Wat is het doel van de nacht?
Terwijl sommige slapen en anderen dansen,
Terwijl sommige dromen en andere leven

De nacht is ondoorgrondelijk,
Haar teken is echter de duisternis
Dingen van de duisternis zijn onzichtbaar,
Onzichtbaar als de vijand

Het kind van de nacht stelde moeilijke vragen over de nacht,
Maar nooit kon hij antwoorden vinden.
Want de nacht is de duisternis,
Ondoordringbaar en onbegrijpelijk.

De Observator

De nacht stond voor rust ten tijden van mijn voorouders,
Men verbleef thuis met ouders en vormde een harmonie,

Ik leef veranderde tijden
De disco is mijn religie geworden.

Zondag wordt mijn rust gevuld met uitslapenliederen,
Ten tijden van mijn voorouders ging men naar de kerk

Het disco-leven toch
Een wereld waarin men 's nachts de lach zoekt,
Het leven waarin men 's nachts gemeenschap zoekt

Wat is toch de zin van het leven,
Wanneer men de dag en het licht ontwijkt,
Om naar de wereld te ontvluchten waar,
Alles maar op leugens en camouflage gebaseerd is.

De observator heeft alles bekeken
Het valt toch wel te merken
De leegte heerst over de nacht!
Is de mensheid op zoek naar zichzelf?

Want het valt toch wel te merken
100 procent van de mensen op dansvloer speelt een rol,
100 procent doet zich anders voor,
De mens is zichzelf niet.
Oh disco-leven!

Moge er redding plaats vinden.
Moge er antwoorden komen.
Moge er weer gemeenschappen komen.
Moge er weer hoop zijn.

De Nieuwe Minister-President

Stel je voor, Je zou nu Minister-president van Nederland kunnen worden? Welke eigenschappen zouden jou daar toe in staat stellen? Wat heb in je huis? Om dit soort vragen draait de televisie programma waar ik hoogstwaarschijnlijk aan mee ga doen: Premier gezocht

" Beste Nederland, Voor u staat een gedreven jongen met een brede referentiekader. 
Mijn verhaal is een verhaal van moed en daadkracht.
Mijn verhaal is een verhaal van geloof.
En dit geloof begint met enkele vragen die een volmondige 'Ja'nodig hebben.

•  Kan Nederland een toonaangevende rol blijven spelen in grensoverschrijdende problematieken zoals klimaatverandering, voedseltekort en veiligheid? 
•  Kunnen we hier de beste gezondheidszorg en de beste onderwijsstelsel ter wereld hebben?
•  Kan iedereen in dit land ongeacht zijn achtergrond worden uitgenodigd om mee te doen en mee te denken?
• Kan iedere hardwerkende Nederlander op een fatsoenlijke pensioen rekenen?
• Zouden we in Nederland niet trots moeten zijn op wat ons verbindt? Door gemeenschappelijke normen en Waarden?
  
  

 I
Is op al deze vragen uw antwoord ja, dan nodig ik u uit om dit geloof met mij te delen. Het geloof in wat mensen gezamenlijk kunnen. 


In deze complexe wereld met complexe vragen heeft Nederland een Minister-President nodig 
die een rijke achtergrond heeft. Ik ben die potentiële Minister-president. 
Voor u sta ik nu. Aan u nu de taak om mij aan te wijzen
Dank u " 


 Dat was de tekst waarin in mij heb gepresenteerd in de video die nu op Youtube staat. Ik hoop op een mooie race.


En bedankt aan Anna, een vriendin die mij op  het idee bracht om mee te doen.

This generation

Cry for this generation
There is no sign of God but gods
The hidden gods in
The music and porn industry

Cry for the generation of ignorance
Its knowledge, value and morality was lost
Lead by hidden gods
In the sport and Internet industry

Zomer

Het geluid van de vogels zegt genoeg,
De glimlach van de moeder bevestigt het,
In het park met twee kinderen in haar wagen,
Eten haar andere twee kleintjes hun ijs op

Ik ben de toeschouwer van mensen met kleren in kleuren,
Ik spreek een man die haar vrouw en kinderen in een dag verloor,
Ik spreek een meisje dat vandaag voor het eerste verliefd werd,
Ik observeer gelukkige en nederige mensen,

Wat ook de verschillen mogen zijn,
Over een ding stemmen ze unaniem voor,
Laat het weer maar zomer worden,
Laat de zon weer schijnen.

Zodat de zon in je relatie en vriendschap de duisternis verjaagt,
Laat de zon weer schijnen,
Op je werk en studie,
Laat de zon weer schijnen
Voor de gezondheid van onze ouderen en kinderen.
Laat de zon weer schijnen

Waarschijnlijk slaag ik niet

Ik doe dus eindexamen Vwo, leuke ervaring. Toch twijfel ik of ik wel dit jaar mijn diploma ga halen.
En als dat niet gebeurt, zal ik de schuld op mezelf leggen. Ik ben geen goed scholier en mijn avontuurtje lijkt tot een grote mislukking te worden. Maar ik zal het ook niet vergeten, ik heb dit jaar buiten school heel veel boeiende dingen geleerd.

Maar het kan altijd erger, en er is altijd een tweede kans voor zij die het willen. Dus mensen die mij deze dagen  raar zien doen, weet dan dat ik examenstress heb. Ik heb te veel plannen en wensen, en om naar het volgende stap te gaan moet ik eerst mijn diploma halen. Dat staat vast als een huis. Als ik dit jaar niet slaag, dan wordt het volgende jaar.

Groetjes,

Kiza

Terwijl je slaapt, vraag ik

Ik volg het nieuws en vraag ik me af naar wat er gebeurt,
's Nachts slaap ik niet door al die moeilijke vragen,
Moeder, kind, vader, broeder, vriend,
Dit alles doe ik voor jou.

Niet omdat ik het fijn vind,
Maar omdat ik moet.
Vragen nemen in hoeveelheid toe
Terwijl je slaapt.

Waar Blijft Kony?

Een tijd geleden was ik een van meeste Afrikanen die waarschuwden voor een bepaalde ontwikkeling.
Deze waarschuwing werd als overbodig beschouwd met een paar oprechte argumenten. Dat is niet verkeerd, want we leven in een wereld waar verschillen van gedachten niet is verboden.

Het gaat om de in Den Haag gezocht Afrikaanse rebel Joseph Kony. Ik waarschuwde voor circulerende internet hit 'Kony 2012' waarin het verhaal van Oeganda op een simplistische wijze werd gegeven. Het doel van de videomakers is om de wereld kennis te maken met de naam 'Kony' . ' The world has to know'  Wordt in de video gesignaleerd .
Bij deze zeg ik,

' Bedankt Invisible Children ( zo heet die organisatie van de videomakers), bedankt dat je ons kennis hebt laten maken met die monsterlijke Afrikaanse naam. Die vreselijk Kony. Leuk dat wij nu die beruchte man nu kennen, de wereld wordt een betere plaats.' 

Eind citaat. 

Een kritische mens moet eigenlijk verder denken dat wat wordt gezegd. Wat was het doel? Wat is het achterliggende gedachte? Er zijn meer vragen die ik en andere zich hebben gesteld bij het kijken wat zo'n video. Mijn oordeel is niet heel belangrijk, maar ik kon niet anders concluderen dan dat die video niet oprecht filantropisch was bedoeld. Een filantroop zou de achtergrond van elke conflict beter moeten kijken, niet eenzijdig overbrengen om zo uiteindelijk tot zorgvuldige en deskundige actie te komen.

De organisatie heeft miljoenen geld binnengesleept met haar video. Door het kopen van stikkers en andere speelgoederen kon je bijdragen aan vrede in het hart van Afrika. Prima plan. Maar zijn we twee maanden later na de video en Joseph Kony is Republiek Centraal Afrika en Congo bezig met zijn massa-moorden. De wapens die hij gebruikt komen o.a uit Amerika en andere westerse landen. Bovendien zijn Amerikaanse specialisten nu naar Oeganda gegaan om 'Oegandees legers te trainen' op jacht naar Kony.

Twijfels over oprechte bedoelingen achter die video beginnen  bij het constateren van een aantal concrete feiten. Iedere ingelichte mens weet dat China op dit moment in Afrika voortreffelijk is vertegenwoordigd, de wereld draait om economische belangen. Het verband in deze zou misschien olie zijn  dat dat in 2006 in Oeganda en Congo werd ontdekt. Deze zou misschien een rol speelt in de hele mysterie, denken sommige analisten.

Kortom, Kony gaat door met zijn acties, wij kennen zijn naam en mensen zijn in Centraal Afrika nog in chaotische toestanden. Tweede constatering is dat door de actie om Kony naar Den Haag te brengen de Amerikaanse aanwezigheid in Afrika alleen maar is toegenomen. Daar liggen de strategische grondstoffen, en Amerika kan het niet veroorloven om China zijn gang te laten gaan. Derde punt is geconstateerd dat wapens die Kony gebruikt niet uit de Oeganda, Sudan of Congo komen, maar uit westerse landen. Het laatste punt en het uitermate belangrijk, Kony is al jaren niet in Oeganda meer actief.  Dit alles moet de reden zijn om kritisch te blijven en geen zwart-wit verhalen aan te nemen.

Neem mij niet al te serieus. Ik ben maar een serieus jongen die soms een afwijkende mening durft te hebben. Ik ben maar een jongen die durft te waarschuwen. Ik ben maar iemand met een mening gebaseerd op mijn referentiekader. Deze is gebaseerd op mijn leeftijd, mijn levenservaring, mijn verleden, wat ik lees, mensen die ik spreek en wat ik denk en voel.

Natuurlijk blijft de vraag, wat is dan de echte oplossingen? Mijn antwoord daarin is dat het sturen van militaire naar Oeganda, Centraal-Afrika en Congo geen oplossing zal vormen om de chaos die daar door de historie heen is verricht te verruimen. Mocht ik een mening hebben, dan vraag ik wereldleiders en de media een andere beleid  en beeld van Afrika te vormen.

Dus voel ik me een belangrijke schrijver

Ik wilde waarschijnlijk gaan schrijven over de heersende politieke situatie. Maar deze is zo ingewikkeld dat zelfs grote denkers in dit land geen grip meer op hebben. Het land lijkt te verkeren in chaotische toestanden waar analysen, filosofen, beleidmakers en intellectuelen geen concrete, gezamenlijke beschrijving en verklaring meer kunnen geven.

Je voelt het al aan de klompen, ik heb

het over het zogenaamde 'politieke crisis' in de politieke hoofdstad van dit land. Zaterdag is het gebleken dat politici veel dingen toe in staat zijn. ( Zij die de actualiteit volgen begrijpen wat hiermee bedoeld wordt' Volgens de populaire internet-peiler Maurice de Hond is de Nederlandse burger en kiezer in de war geraakt over wat die politici nou werkelijk doen. de bestuurljke vorm deugt niet, de leiders deugen niet en de wereld deugt niet, wordt gezegd. Ik bedenk het niet, maar het zijn rapporten van het Cultureel PlanBureau die wijst dat een grote deel van de Nederlandse burger geen vertrouw heeft in het bestuur. Dat dat een probleem kan zijn, is een discussie die wordt gevoerd.

Ik zou, maar ik ga dus niet schrijven over de huidige politieke situatie in Den Haag. Want ik sluit mij nu aan bij een groep mensen die wel denken te weten wat er in dit land moet gebeuren, maar hun mening niet geven omdat zij denken dat niemand 'serieus' naar ze gaat luisteren. En dus wil ik eigenlijk het hierbij laten. Maar er is altijd iets simpels te melden. Het bijna 4 's nachts , en ik heb zojuist een tekst geschreven. Eigenlijk ben ik een nachtmens. Maar geen issue, alle belangrijke schrijvers produceren hun werken 's nachts, verondersteel ik. Dus voel ik me vanaf nu een belangrijke schrijven.

De protestor

Mijn stem vertegenwoordigt
De machtelozen en de onderdrukten
Ik schrijf, ik blog, ik twitter en retweet, ik post
Ik ben de nieuwe generatie

Mijn stem is alles
Mijn aanwezigheid versterkt
Ik ben voor moeders en kinderen
voor gevangene en verlatenen

Mijn land heeft een leider nodig
Mijn wereld een koers nodig
Ik vecht tegen onrecht
Ik moet

Ik moet omdat ik het kan
Ik kan omdat ik het waard ben
Ik ben het waard omdat ik hoop heb
Ik heb hoop omdat ik geloof heb

Een geloof in een betere samenleving
Een geloof in mijzelf en mijn medemensen
Ik heb het geloof in mogelijkheden
Ik heb het geloof in onzichtbare God

Ze noemen mij crimineel
Ze schieten en jagen op mij
Ik zal echter de nobelprijs winnen
Ik ben Mohamed Bouazizi

Ik ben de protestor
In Washington, Madrid en Munchen
Ik ben de man die de wereld voor altijd veranderd heeft
Ik ben de man van het jaar

---

Dit is een kleine stukje van mijn gedicht getiteld 'Damascus', dat dit jaar verschijnt.

--

Zusje

Het gaat om twee zaken in het leven
voorspoed en tegenslag
Jij bent mijn voorspoed
Jij bent mijn leven

Ik roep jouw God op
Om jou recht te doen
Jij verdient geen pijn
Moge dit gebed worden gehoord

Hoe machteloos ik ook mag zijn
Weet dat ik van je hou
Ik zal voor jou vechten
Want jij bent mijn zusje

Tweezijdig

Als ik een ding moet geloven, dan is de bewering dat je nooit iets goed hier op aarde kunt doen. Zelfs Jezus Christus van Nazareth en de profeet Mohamed waren in de ogen van sommigen niet volmaakt. Als die twee grote figuren uit de geschiedenis van de mensenleven niet goed genoeg waren, wie zijn we dan om iedereen tevreden te stellen?

De aanleiding voor deze conclusie is deels gebaseerd op mijn eigen ervaring en het net gepubliceerde Amerikaanse onderzoek over facebook en twitter, waarin blijkt dat mensen die op die twee sociale media's over politiek praten door hun vrienden ontvriend worden. Maar liefst 10 procent van facebook- en twittergebruikers hebben hebben wel eens hun vrienden ontvriend omdat zij vonden dat deze te veel over politiek sprak. Het gedachte hirarachter is dat ze zich kunnen verlossen van al het politiek discussie op hun tijdline over gedachten waarin ze zich niet in konden vinden. Of, gedachten waar ze geen zin in hebben om over na te brainstormen. Voor deze groep mensen geldt: Social media voor sociale zaken. Ze willen liever dat je een foto deelt waar je ergens op Hawaai in een stripclub zit dan een een essay waarin je je tegen Geert Wilders of Emile Roemer verzet. Enfin, mensen willen wat in hun ogen onzin is niet zien, en dus geen politiek tweets of posten, want het kost hen tijd en energie om al die dingen te volgen.

Dit deed mij direct terug denken aan mijn eigen ervaring. Ik heb deze maand een facebook-break omdat ik vond dat ik al te veel met facebook bezig was. Doordat ik te veel met facebook bezig was ging een kennis mij ontvrienden. Nadat ik erachter kwam verklaarde ze tegen me dat zij vond dat ik 'te veel moeilijke Engelstalige stukken over politiek plaatste'. Naar haar zeggen had ze geen zin om al die dingen te lezen omdat het haar te veel energie kostte. Ik realiseerde me ineens dat ik geen rekening hield met mijn gemiddelde vriend op facebook. Want hier geldt de vraag, wat mag je nou wel of niets posten? En moet je je alleen richten aan een online vrienden-kring?

Het lastige in deze is dat iedereen een persoonlijke visie heeft over hoe je het best met social media kan omgaan. In mijn beleving is social media een plek waar ik als sociale activist mensen bewust kan maken van de gebeurtenissen in de wereld. Dit kan ik het beste bereiken door nieuws te posten, commentaar, opmerkelijke foto's of discussies aan te wakkeren. Voor anderen is facebook slechts een ontmoetingsplek voor kennissen en vrienden, die elkaars nieuws uitwisselen door middel van foto's, berichten/chats en dergelijken.

Wel is het jammer dat men soms simpel met zo'n prachtige medium kan omgaan. Voor mij geldt net als op de markt en het schoolplein, mensen aanspreken en spreken, met ze in discussies gaan en samen nadenken over oplossingen. Dit houdt in dat ook over politiek met mensen zou moeten praten.
Alleen jammer, de gemiddelde facebook-gebruiker heeft er geen zin in.

Laten we wel hopen dat het nog niet eens een verkeerde gedachte is een online ruimte te behouden waar je met mensen aan de andere kant van de wereld kan communiceren om zo de wereld een nog betere plek te maken. Ook als het om politiek, feesten, muziek, sociale activiteiten en dergelijk gaat. Laten we hopen dat alles wat men doet goed voor de samenleving zou moeten zijn, ook in deze cyber-tijden. Je zou dus hier dus een conclusie kunnen maken dat niemand goed genoeg is maar alles wat je doet goed zou kunnen zijn, het ligt net aan welke kring je het over hebt.

Het land dat niemand over spreekt

De mensheid voelt niets
En sluit haar ogen
Het land verkeert in nood
Er zijn 5 miljoenen doden, 5 miljoenen.

Hoe harteloos en stil
Het verwijt staat vast
Hoe eigenzinnig en blind
de moraliteit bestaat niet

De machtige overwint de strijd
Het lot beslist over de zwakkeren
Het land lijkt vervloekt
Haar rijkdom lijkt te straffen

Ergens zie ik kinderen met geweren
Ergens zie ik verkrachte moeders
Ergens zie ik een rijke priester
Ergens zie ik een onredelijke leider

Onbegrip overheerst over de feiten
Journalisten zwijgen liever
Het land dat niemand over spreekt
Ruikt de geur van vrijheid niet

Het gaat over Congo
Het land van mensen
Het land van harten
Het land van gevoelens

Waar men in rust wil slapen
Waar men waardigheid zoekt
Waar men God vervloekt
Waar men niets meer begrijpt

Het gedicht over het land
Werd verspreid
De tranen ven schrijver
werden niet gevoeld

Slaap lekker

Als de nacht nadert
Verlaat men iets
Al wat nog niet gedaan is
Kan op een nieuwe dag rekenen

De strijd tussen de geest en het lichaam
De strijd tussen de dag en de nacht
Mijn dagen worden korter
Mijn nachten worden niet te verdagen

Slaap lekker,
Maak je belofte waar
slaap lekker
Dromen mag

Hoop

Als de stilte roept en je zwijgt
Loopt de tijd en staan je grachten stil
Je bent te laat met alles,
te laat met het leven

Stiekem heb je een wil, die niets wenst
Je leeft het geleefde leven,
zonder plannen en dromen

Wanneer het even mag,
dan ga je even naar huis,
waar de gebouwen verwoest werden en
jouw moeder het leven verliet

Op het moment dat alles op zwart staat,
kan een nieuwe dag beginnen.
Morgen zou ook kunnen bestaan.
Koester dat gedachte

Zacht

Hoe je je als een kind kunt voelen en
gedragen
De glimlach die je teruggeeft, vrij en
oprecht

Het nachtleven van de stad van
van jouw grote ouders en je
toekomstige kinderen en
kleinkinderen

De omhelzing,
andere kleine gebaren,
De bier die je meedeelt,
De glimlach
De dans die op
de exotische muziek

De lawaai om je heen gaat je voorbij
als het geluid van een snelle voertuig
langs je ouderlijke huis uit je kindertijd
De mengsel van aller sferen gaat jou
onopgemerkt voorbij

De volgorde is bekend
Je belt met het meisje uit het café morgen en
spreekt met haar af

Het begon in een nacht
Het eindigt over vele jaren
In dezelfde stad als jouw
grootouders
Waren jullie geen kinderen maar
grootouders

Ik mis je!

Ik mis je!
Ik wil je naam horen,
Je ogen zien
Jouw vasthouden

Nu je dit toch leest
Weet dan dat ik het meen
Jij bent het waard
Om gemist te worden

Spontaan

Wat ik je nu ga vertellen vind je vast exclusief. het begint namelijk met een heerlijke namiddag in de aula van het Dr.Nassau College, Quintus te Assen. Het is een tussenuur, en ik KizaMan, zit met mede-eindexamenkandidaten. Gewoon van het moment te genieten. Door over allerlei dagelijkse zaken des leven te praten.

En Let op, Ineens brandde er een licht in me op. Een licht dat misschien tot het geboorte van iets zou leiden. Een gedicht. Terwijl we daar zaten zei ik tegen de rest aan tafel:
'Hé, zullen we iedere van ons een willekeurige zin schrijven, en die zinnen verzamelen tot een gezamenlijk gedicht?'.
Beste Vwo'ers deden er niet moeilijk over, ze zagen iets in mijn plan. En Toen brandde er creatieve ideeën verder los, dus zei Nadja:
'Laten we die zinnen bij elkaar verzamelen, dan kunnen we één per één loten'.
Het zij geschiedde.

Ik kreeg de eer om al die zinnen te loten,en één achter een andere te schrijven. Dit proces zou tot een nieuwe gedicht leiden. Je zult wel vanuit gaan dat het ook ons allemaal onduidelijk was wat het resultaat zou zijn. Zou er een samenhang erin komen? Wat zou het onderwerp zijn? En hieronder volgt het gedicht waarvan iedereen van ons aan tafel een zin uit heeft geschreven.
En zo eindigde deze prachtige middag in de aula van mijn school. Een ervaring die natuurlijk niet uit mijn belevenissen zal verdwijnen:-)

KizaMan
----


Mijn tranen werden mijn genezing
Door zijn fragiele hart
Toen het eenmaal zo ver was
Omdat ik van je hou

Ik ben niet zo creatief
Deze zin heeft minder zin dan
een zinnige-zing zin,
Yo Yo Yo

Als er iets te doen is
De Cola gleed, koud, prikkelend en
gedwee, in mijn keel naar benee
Sneeuw is wit, dat is een feit

Hier zijn de zinnen
Die wij moesten verzinnen
Liefde maakt blond
Liefdesverdriet voedt de mond

Alles was koud en somber.

Tragic

Questions about you, my dear
Would you be thinking? Searching for me and hoping that I will call you?

I walked through the the ice, wondering and dreaming
So I fell down and slid ,

And the next morning while I awoke
I saw your smile and I knew I was alive.

Your hand brought connection between us,
The sound of your caress created new life

But dear, the next morning you left my side
My believe was lost, you was not made for me

Anger and disapointment have taken over hope
emptyness have taken over believe and optimism

How can I judge you, with all your wrongs?
Leaving a man who loved you, how could you?

Travels you made, new guys you kissed
New life you leaded, the broad way you followed

You was lost in the world of attractions, drugs, sex and godlessness
You lost my love, oh my dear

But then today, Should I judge the pain you did to me?
Do you know how it felt, you letting me out of the blue?

May your God forgive you
While I die alone and broken.

Mij volledig Nederlander noemen

Sinds ik als een Afrikaanse jongen een onderdeel maak van de Nederlandse samenleving maak, moet ik volledig meedraaien met de 'maatschappelijke activiteiten' die Nederland naam geven. Dat is bijvoorbeeld door Nederlands te praten, eeurwtensoepsoep ( snert in het Drens)eten, naar Jan Smit luisteren en natuurlijk leren schaatsen. Nu groeit dat besef van de Nederlanderschap alleen maar toe door de groeiende griep naar de tocht der tochten.

Als betrokken burger in Nederlandse samenleving kijk ik ook naar kwaliteitsprogramma's zoals nieuwsuur en buitenhof. Ik lees bovendien de krant en ik werp regelmatig mijn blik op nieuwssites, kortom: ik leef in Nederland.

En dan is er iets opmerkelijkse de afgelopen 48 uur. Het nieuws dar overal verspreid wordt dat de tocht der tochten plaats zou kunnen vinden. Dit is voor mij als een afrikaanse jongen die toen het elfstendentocht voor het laatste reed, niet wist dat Nederland bestond, dat zoiets als schaatsen bestond en dat de Nederlander een samenhorigheidsgevoel kreeg door zulke grote evenement als het EK-voetbal en de Elfstedentocht.

En dat baart natuurlijk nieuwsgierigheid op. Sinds meer dan 25 procent van uitzendingen op televisieprogramma's als Nieuwsuur en DWDD besteden aan het nieuws uit Leeuwarden, besef ik dat mijn nieuwsgierigheid voor de tochten der tochten aan niets anders te danken heeft dan de media.
Ik bevind me in een informatiewereld, waarin grote kranten, omroepen en persbureau bepalen wat ik leuk moet vinden. Als ik Al jaazera ging kijken en the New York Times ging lezen, dan had misschien niet geweten wat die tocht der tochten inhield. Maar nu ik eenmaal in Drenthe woon, maatschappelijk betrokken ben en bij Nederland hoor, kan ik niets anders zeggen dat ik de hoop meedeel over een mogelijk groot feest volgende week in het Noord des lands. En over 10 jaar schaats ik die Elfstedentocht zelf uit, voor dan zal ik mij volledig Nederlander noemen. Hou je mij op mijn woorden.

Gewone vrienden

Als de zon op een koude winterdag, mij een hoopvolle houding doet nemen
slag ik erin, ook aan jou te denken.
Mijn lot is bepaald, voordat ik nog maar kon bedenken dat jij ook bestaat. Toch ben je daar, gewoonlijk zit je op mij te wachten zonder dat je het weet.

Witte wijn, goede muziek en mooie films. Deze dingen had ik met je willen doen. Elke zondag zou ik bij je op de bank liggen, en dan zouden we de week achter ons laten. Onze hoop zou gericht zijn op de toekomst. Omdat jij en ik verrassende zaken zullen tegen komen.

Helaas mis ik je. Terwijl ik mijn favoriete televisie programma aan het kijken ben, worden mijn gedachten naar jou toe gericht. Het is gek, maar ik ben wel gek op je. Dan ben ik stom, als een saaie mens die niets beters te doen heeft. Dan blijkt dat het bestaan van een meisje elders mijn aandacht kan trekken. Terwijl ik zaken te doen heb, kranten en boeken te lezen heb en telefoonnummers te bellen heb. Ik heb werkelijk de hele wereld voor mij open, vol mogelijkheden. Alleen jou niet.

Moet ik de wereld nog vertellen hoe fantastisch ik het met jou heb? Moet ik ze nog vertellen dat elke keer dat ik je zie mijn wereld kleiner wordt? Moet ik iedereen nog verduidelijken dat jij de beste van allen bent? Moet ik nog een gedicht over jou schrijven? Moet ik ook melden dat wij gewone vrienden zijn. Blijkbaar, maar ik mis je.

A question to Big Guys

The destiny of someone with the same age and intelligence like you and me living in Damascus may just been decided today in some big and prestigious room in New York City. As experts have professed, China and Russia voted against a UN.Cancel resolution condemning the Syrian regime for continuing violation and abuse on its own people.

This rises serious questions about the functionality of the U.N security cancel. Why can something that have been created more than 40 years ago still the same? Is there any thing that can be done to change the positions of big countries in such big decision-making?

It is a political game where there will be losers and winners. As we know, the Syrian revolution has cost southends of death now. And of course, every revolution must have sacrifices. But I fear the person with the same right, potential, age, intelligence, value and hope like me and you may just lose his life next month in the protests. This guy may be the loser of this political games.

I am curious about what is going to happen. I am curious what will be important for China, U.S.A and Russia. Is it a moral and ethical choice that will take over impunity, rage, own interest and polical will? What does really matter in such difficult things: Making polical choices that can be painful for you on a short term but expects to build a sustainable relationship in the future? Misters Poeting, Obama and Hu Jintao must answer to that question when it comes to syria. It is now or never.

Voor jou

Ik ben in staat toe, om
onder de diepte van de oceaan te duiken, om
het waardevolle gesteente en mineraal voor jou te halen.

Verlangen om alles te kunnen,
de wens om alles te mogen
Het gevoel om alles te moeten,
alles wat het kost,
om mijn liefde kenbaar, zichtbaar
en misschien tastbaar te maken,
aan jou,

Als het voor mijn lot moet, krijg ik vleugels, dan
vlieg ik met jou naar de hemelen, in rust, ongestoord
genietend van het uitzicht, prachtige landschappen

Ik ben een blogger en jij bent mijn toetsenbord
Ik ben een student en jij bent mijn bureaulamp
Ik ben een iPod en jij bent mijn oordopjes

Ik heb maar een liefde, voor jou
die mijn beste vriendin bent,
Niet omdat ik het moet,
Ik hou van jou omdat ik het kan

Voor nu en voor altijd,
Of het hier is,
in de hemel of de hel
Tijdens oorlogen of vieringen,
Weet dan dat ik alles voor jou zal doen

Naar de klote

Mijn zoektocht naar woorden begint en eindigt
als alles naar de klote gaat.
Mijn kleine zwakke ziel wankelt
En ik sta weer met mijn handen in het haar, ik huil.

The Unexistance of God

It might seem unnecessary to discuss one of the fundamental questions in our life: Why am I living?. It might not surprise me that you give the wrong answer to that question, but that is not a problem, because to such a big but simple question, no one ever pass to tell the right answer.

The simplistic debate focuses on different views comparing religion and science. The one proclaims the existence of one big man up the sky looking down to us and commanding us what we should been doing. The same big white man with long beard is the reason why we are alive, he is God and he want us to live because he made us.

The other one tells us that our existence is just coincident. There's no reason why we live, we meet every new day just because it just happens. Our physical, mental and spiritual functionality does not dependend on any kind of external power that takes us alive. This view, clearly the scientific one, deny any existence of an extraordinary mysterious power that is much stronger and smarter than us. The human being is the center according to this thought. What we see, discover, think and experience is our reality and our life. We must take the best of it, by enjoying life and investing in the future of our next generation.

I must be honest by admitting that I don't belong home in any of those two ideas. I am a christian, and of course I have some doubts about my believe and religion. It has never been easy for a human being to believe in a thing or something without experiencing its existence.That is also the same by a believe in God. Because that same believe has some serious questions.

One of those questions is probably : Who is God, and where does he live? The same question can collect millions of answers. Let me clarify myself in this discussion by making a clear statement. God is not a physical thing that sits or walks somewhere up around the skies. He is neither here on earth because we can not see, touch, feel or smell him. In that case, God is nothing we know, he is a spirit we can not describe and can never be sure about.

If God is a spirit we can not describe, we always relate him with all good things. Good things for example when someone ask how your day was. When a doctor recovers your father, when a professor shows you a new methods, when a mother take care of her child. All good things represents God. Since God said that we are made by his image, I begin to wonder about 'us being him'. We might just be God. Because we have all characters that God is supposed to have, good charters.

But I have to warn, we must never deny the existence of something bigger. I don't care how you call it or in which religion or spiritual club you are looking for it. We must accept that there is a much stronger power than us. This power may still remain a mystery, we will keep asking questions that will never been answered. Like the one about the reason why you are reading this blog. Was it a destiny or just a coincident? I think both, I don't know!

Ik hou van jou

Hou mijn handen vast tot mijn haar grijs,
grijzer en dan wit worden,
Onze gerimpelde armen, die nog kunnen strelen,
omhelzen, en vasthouden.

Jouw handen die nog kunnen schilderen,
om onze gevoelens en onze verlagen uit te drukken
Mijn handen die nog een gitaar kunnen vasthouden, ik spel een liedje
Voor jou, voor altijd, voor onze toekomst.

De opkomende zon gaat uiteindelijk ten onder,
dat is nodig, er varandert niets aan de werkelijkheid
We hebben ook gestraald, het leven haden we in onze tijd
Jij en ik in de tuin, de kinderen op het gras, we lachten.

De werkelijkheid, dat waren we.
Toen ik je heftig kuste, zacht omhelsde
Toen ik een glimlach op je gezicht schepte,
Toen jij mijn leegte vol vulde met je aanwezigheid


Jij bent het, schat van mijn hart
Ik hou van jou, met heel mijn hart
Alleen jij maakt mij sterk, blij, gelukkig en compleet
Een ouderdom in jou betekent alles

Jij betekent het leven, het groeien, het overgaan
Dood ga ik met jou, hou mijn hand vast
Het lichaam verzwakt, de ziel vergaat bijna
Toch zijn we samen, gisteren, eergisteren en morgen



Ik hou van jou. Ik hou van jou.
Deze woorden komen recht uit mijn hart.
Jij bent het,
Bedankt dat je naast mij loopt, slaapt en leeft
Ik leef voor jou. IVoor jou ga ik dood.

Voor altijd.

Ps: Hou mijn hand vast.

De verdoemenis van Afrika

Over het feit dat Afrikaanse landen de minste resultaten boeken op het wereldspel is voor iedereen duidelijk. Afrikanen hebben het meeste honger, ze bevinden zich een economische en politieke chaos en hebben een grijze toekomstperspectief. Wat is er precies aan de hand met dit continent en haar mensen?

Het antwoord op die vraag is simpel, Afrika bestaat niet. Wie dat goed aangeeft is de Nederlandse van congolese afkomst, publicist en consultant Alphonse Muambi. In zijn Artikel in Trouw van April vorig jaar schrijft hij het volgende erover:

"Wij consumeren al decennia lang het gedachtengoed van het Westen en eten rijst uit China. Uit nostalgie blijven wij ons Afrikanen
noemen. Er zit niks Afrikaans meer in de Afrikaan."

Deze citaat geeft precies de kern van van het Afrika-vraagstuk aan. Om bij het woord gedachtegoed te beginnen, Afrikaanse landen proberen bijvoorbeeld denkbeelden uit het westen aan te nemen. Denk hier aan begrippen als democratie, vrijmarkt en christendom. Begrijp mij niet verkeerd, er is niets mis met deze denkbeelden, maar de wijze waarop men ermee omgaat kan buitengewoon problematisch zijn.
Dezelfde auteur doet dat bijvoorbeeld in zijn goed geprezen boekje getiteld 'Democratie Kun je niet eten'. Hierin doet hij verslag in zijn positie als waarnemer namens Nederland voor de verkiezingen van zes jaar gelden in Congo-Kinshasa.
Muambi staat bekend als een prominente afrikaanse en revolutionaire denker, die het functioneren van democratie in Afrika bekritiseert. Met buitengewoon goede argumenten, en als je hem naar een alternatieven vraagt heeft hij altijd een antwoord.
Kortom, Afrika consumeert het gedachtegoed uit het westen.

Om bij de 'rijst uit China' te komen. Dit geeft ook de kern van het probleem. Afrikanse landen hebben zich afhankelijk gemaakt van de wereld. Ze produceren niets of minder maar consumeren veel. Wie economische modellen kent weet dat dit buitengewon slecht is. Een land zonder export bestaat niet. Er is geen innovatie, geen zelfstandige wetenschappelijke en economische ontwikkelingen, en dus geen eigen productie en lebel.

Het komt op neer dat sinds het westen in aanraking kwam het Afrika de belangirjkste ontwikkelingen op het Afirkaanse continent zijn achteruit gegaan. Je hoeft geen historicus te zijn om dit te weten, want de geschiedenis is glashelder. En sinds de wonden en de psychologische trauma die de Afrikaan werd aangebracht, is het sindsdien nooit meer gelukt om op eigen been te staan, door bijvoorbeeld een eigen gedachte, methodiek, voedselproductie en regeringsvorm te ontwikkelen. De Afrikaanse man moest net als een kleinkind luisteren naar zijn docent uit het Westen en het Oosten.

En daar ligt juist de verdoemenis van Afrika. Afrika is een mythe van alles wat niet bestaat. Er zijn Afrikanen, ze hebben een donkerhuidskleur en zijn verbonden met bepaalde sterotype als het om hun eigenschappen gaat. Het wordt gezegd dat ze heel goed muziek kunnen maken, en dat ze altijd zorgeloos zijn. Maar deze stereotypen kunnen niet het feit ontkennen dat het Afrikaanse continent een imago heeft ontvangen van alles wat slecht is.

Vele Afrikanen zullen die stelling ontkennen. Velen zullen dit te ver gezocht vinden. maar het gaat hier om een bewustwording. Zolang iedereen deze realiteit ontkent kunnen we nog steeds van een Afrikaanse verdoemenis spreken. Want een mens ben je pas je de ware jou weet te vinden. De ware Afrika is eeuwenlang, sinds de komst van ontdekkingsreiziger dood verklaart. Afrika is geen continent van technologie,christendom, wetenschap en diplomatie. Afrika is een continent van de mysterie die we nooit gekend hebben. Die mysterie is geen verdoemenis, misschien verlichting.

Aantrekkelijker dan Aphrodite

De schoonheid van het meisje
waar jongens op het plein over hebben
en hoogleraren naast hun vrouwen in bed
over dromen totdat ze haar naam roepen.

Haar stem doet doven horen
haar ogen doen blinden weer zien
en haar stralende bruin haar verblindt
Ze transformeert de levenden

Glanzer dan de Afrikaanse diamanten
Zeldzaam dan het Congolese goud
Stralend dan de sterrenlicht
aantrekkelijker dan Aphrodite

Nostalgie

Je schrijft een gedicht over het meisje van jouw dromen. Zij die met jou een wandeling maakte, en niet over politiek sprak,want politiek was te hard voor zo'n lieve meisje vond je altijd. Jullie hadden geen zorgen, de cijfers op de beurs zaten op rood, maar jullie genoten van de wandeling in het groende weide. Het was gemakkelijk en vrij, lopend voelden jullie de gezonde Hollandse wind op jullie waaien.

Alleen, dat was dan 70 jaar geleden. Toen geluk nog vanzelfsprekend was. Toen je geen moeite had om een wandeling te maken, toen je nog voor jezelf kon zorgen. Als je niet voor jezelf kon zorgen, dan zou het meisje van je dromen voor jou zorgen. Als het meisje van je dromen niet voor jou kon zorgen, dan kon de gemeenschap voor jou zorgen. Als de gemeenschap niet voor jou kon zorgen, dat mocht God altijd voor jou zorgen. Je was niet alleen, je had liefde en vriendschap om je heen. Tot dat de tijd veranderde.

De tijd waarin je niet meer kan wandelen. De tijd waarin je je buren niet kent. De tijd waarin jongeren jouw stem niet kunnen horen wanneer ze tegenover jou in de trein zitten. Het zijn tijden waarin je het meisje van je dromen niet meer kan zien, behalve in je dromen. Ze is voor eeuwig weg, God weet of je haar ooit weer zal zien. De oorlog bracht haar, het heeft haar nooit meer terug gebracht. Je leeft in nieuwe tijden, je leeft in nieuwe waarheden.

De mens heeft geloof in zijn vermogen. De mens heef geen geloof in het bovennatuurlijke en de natuur. De mens denkt de natuur te kunnen beheersen, de mens geloof een god voor zichzelf te zijn, om zijn toekomst zelf in te richten.
De mens gelooft alles zelf te kunnen genezen en scheppen. De mens wil zijn leven herscheppen, herbouwen, de mens wil zijn voedsel herbouwen en genezen. De mens is in de loop der eeuwen veranderd, je hebt het allemaal mogen meemaken.

Je hebt deze tijden mogen meemaken. Het vervelendste, de mens heeft de vrouw van jouw dromen niet terug kunne brengen. De mens heeft je pijn nooit kunnen begrijpen. De mens heeft de liefde de je hard nodig had niet kunnen geven. je bent in een in een miljoenenstad, de mens heeft zichzelf nooit aan jou mogen geven. De mens heeft jou alleen achter gelaten.

Jouw droom is om het meisje van jou droom terug te zien. Voorlopig schrijf je nog gedichten, hopend dat zij ooit het diepste van jouw hart zal lezen. Of nooit. Ik wens je veel goeds toe!